Valt me toch niet mee nu ik het weer zag. Eigenlijk is het in ieder opzicht een slechte film: goedkoop gemaakt, slechte en weinig actie, vaag onuitgewerkt verhaal, en alles ziet er heel onrealistisch uit door een sterk blauw-achtig licht dat in elke scène gebruikt wordt. Ook is het nooit spannend, want je ziet tot de laatste scène nooit iets van de moordenaar, waardoor je geen idee hebt waar ze nou op jagen.
Maar Hauer probeerde er wel altijd wat van te maken. Je hebt het idee dat of het nou een dure of goedkope film was, hij zich toch altijd volledig inzette. Hij gebruikte veel humor en was niet bang om alles dik aan te zetten: sommige karaktertrekken zijn bijna bizar. Zo gaat hij op een gegeven moment ergens aan een bar in een restaurant zitten en pakt een scheerapparaat om zich ter plekke te scheren: slaat eigenlijk helemaal nergens op (sowieso al dat je je scheerapparaat op zak hebt), maar zoiets stopt hij er gewoon in.
De muziek is ook wat vreemd. Het is een originele score, maar af en toe zit de melodie van Nights in White Satin, het bekende nummer van Moody Blues, er in verwerkt.
Spider-fan
Valt me toch niet mee nu ik het weer zag. Eigenlijk is het in ieder opzicht een slechte film: goedkoop gemaakt, slechte en weinig actie, vaag onuitgewerkt verhaal, en alles ziet er heel onrealistisch uit door een sterk blauw-achtig licht dat in elke scène gebruikt wordt. Ook is het nooit spannend, want je ziet tot de laatste scène nooit iets van de moordenaar, waardoor je geen idee hebt waar ze nou op jagen.
Maar Hauer probeerde er wel altijd wat van te maken. Je hebt het idee dat of het nou een dure of goedkope film was, hij zich toch altijd volledig inzette. Hij gebruikte veel humor en was niet bang om alles dik aan te zetten: sommige karaktertrekken zijn bijna bizar. Zo gaat hij op een gegeven moment ergens aan een bar in een restaurant zitten en pakt een scheerapparaat om zich ter plekke te scheren: slaat eigenlijk helemaal nergens op (sowieso al dat je je scheerapparaat op zak hebt), maar zoiets stopt hij er gewoon in.
De muziek is ook wat vreemd. Het is een originele score, maar af en toe zit de melodie van Nights in White Satin, het bekende nummer van Moody Blues, er in verwerkt.
Freesheaf
De scene waar de heer hauer recht in de camera kijkt!!!
Priceless! (wordt verborgen)