Soeur Sourire (2009)

Reviews (1)

maestroinferno

Avatar

Gedeeltelijk ben ik het eens met de recensie. Jeannine/Soeur Sourire wordt genuanceerd neergezet, en dat maakt het een boeiende film van begin tot eind.

Mijn probleem is dat doordat veel feiten zijn weggelaten, de geloofwaardigheid van de hele film in het gedrang komt, die toch gepresenteerd wordt als biografie (inderdaad in tegenstelling tot The singing nun, die helemaal niets met de werkelijkheid te maken had).

Dat begint al met de plaatopnames in de Philips studio. Daar speelt in de film een orkestje mee, terwijl in Soeur Sourire zich alleen begeleidde op gitaar. Pas later, na 1966, gaan er meerdere muzikanten meespelen. Je hoort Dominique in de film ook steeds met dit orkestje wat vreemd aandoet.
Het stoort mij verder niet dat Dominique zo vaak voorbij komt, maar wel dat het lijkt alsof ze bijna niets anders geschreven en gezongen heeft, terwijl Soeur Sourire al diverse EP's (elk met vier liedjes) had uitgebracht voor Dominique op single uitkwam. (In de film zie je ook telkens foutief het hoesje van de eerste EP voorbij komen en niet dat van de single). Jeannine heeft in haar leven tientallen, zo niet honderden liedjes geschreven. Daarvan komen er in de film uiteindelijk misschien zes aan bod. Een gemiste kans.

Dit zijn op zich maar details, maar men zich overheen kan zetten. Dat lukt echter niet bij het einde van de film. Dat is zo bizar, dat het de verder toch wel mooie film naar beneden haalt.
Aan het slot van de (bijna twee uur durende) film lijken Jeannine en Annie eindelijk het geluk met elkaar gevonden te hebben. Vervolgens zien we hen, met een bijna gelukzalige uitdrukking op het gezicht, zich gereed maken voor hun zelfmoord. Een absurde en onbegrijpelijke overgang. De film laat enkel de periode zien van 1959 tot 1968. Iemand die niet beter weet, zou denken dat ze in dan zelfmoord gepleegd hebben, i.p.v. in 1985. De hele periode tussen 1968 en 1985 wordt weggelaten en dus ook de hele aanloop naar ze zelfmoord waardoor het voor de kijker onbegrijpelijk is hoe ze tot hun definitieve keuze zijn gekomen.
De getoonde tekst voor de aftiteling moet dan nog wat uitleg geven, maar is bij lange na niet afdoende en kan niet goedmaken dat je totaal niet hebt kunnen meeleven met de tragiek van het einde van de personages.

Ondanks het volledig mislukte einde, is de film toch de moeite waard, al was het maar door het ijzersterke spel van zo'n beetje alle spelers.