Om met een bizarre vergelijking te beginnen: bij Rogue One waren er zoveel recensies die hamerden op de "oorlog" en het "volwassen" aspect in die film maar ik vond dat in Rogue One niet meer of minder dan in andere films. En nu bij Brimstone wordt in sommige recensies het geweld aangehaald. En ja, het is af en toe heel erg naar, vooral het geweld jegens kinderen en vrouwen maar daaromheen is het niet meer of minder dan een Django of Hateful Eight van Tarantino. En op de nare momenten is de suggestie soms nog erger dan wat visueel getoond wordt in Brimstone.
Wat deze film bovenal zo sterk maakt zijn de acteerprestaties. Dakota Fanning is echt heel sterk maar ook Emilia Jones laat een puik staaltje acteerwerk zien, haar naam zou hierboven gewoon bij vermeld moeten worden (ipv Harington). Pearce als vertolker van het kwaad (in zijn puurste vorm) mag over the top lijken in wat hij doet maar het past bij zijn karakter. Toch wel knap dat je zoiets verdorvens kunt acteren. Het accent maakte het geheel af.
Om op dat laatste verder te gaan: het Nederlandse accent en gesprokene werkte goed. Het gaf net dat extra stukje authenticiteit aan de film.
De setting en gekozen hoofdstukken structuur creeerden een sterke "unheimlischen" sfeer in de film. Visueel vielen vooral de scenes op de ijsvlakte op. Kleine smetje dat Holkenberg nog niet continu kwaliteit weet te leveren, op enkele momenten net iets te.
Het is zeker geen vermakelijke of leuke film, die termen passen gewoonweg niet bij Brimstone maar het is wel een goede film. Een erg goede film zelfs.
De opbouw van Fanning's personage door de hoofdstukken heen, de opbouw van Pearce zijn karakter door de hoofdstukken heen om uiteindelijk in het laatste hoofdstuk tot climax te komen.
Een wolf in schaapskleren, een valse profeet. Script piekte in die scenes. Puur kwaad versus liefde..
horizon
Wat deze film bovenal zo sterk maakt zijn de acteerprestaties. Dakota Fanning is echt heel sterk maar ook Emilia Jones laat een puik staaltje acteerwerk zien, haar naam zou hierboven gewoon bij vermeld moeten worden (ipv Harington). Pearce als vertolker van het kwaad (in zijn puurste vorm) mag over the top lijken in wat hij doet maar het past bij zijn karakter. Toch wel knap dat je zoiets verdorvens kunt acteren. Het accent maakte het geheel af.
Om op dat laatste verder te gaan: het Nederlandse accent en gesprokene werkte goed. Het gaf net dat extra stukje authenticiteit aan de film.
De setting en gekozen hoofdstukken structuur creeerden een sterke "unheimlischen" sfeer in de film. Visueel vielen vooral de scenes op de ijsvlakte op. Kleine smetje dat Holkenberg nog niet continu kwaliteit weet te leveren, op enkele momenten net iets te.
Het is zeker geen vermakelijke of leuke film, die termen passen gewoonweg niet bij Brimstone maar het is wel een goede film. Een erg goede film zelfs.
De opbouw van Fanning's personage door de hoofdstukken heen, de opbouw van Pearce zijn karakter door de hoofdstukken heen om uiteindelijk in het laatste hoofdstuk tot climax te komen.
Een wolf in schaapskleren, een valse profeet. Script piekte in die scenes. Puur kwaad versus liefde..