Redelijke reviews en slecht weer hebben me overgehaald naar Barbie te gaan. Vooral de suggestie dat het geen vrouwenfilm was en de feministische moraal die misschien wel impact zou hebben. Dat wilde ik wel zien.
Om kort te zijn. Het klopt het is geen vrouwenfilm en de film heeft feministische pretenties.
Nog nooit een film gezien waarin het woord patriarchaat zo vaak voorbij komt. En ja blijft lang grappig. Dus amusant is die, hoewel de musical elementen mij altijd snel tegen staan. Het scenario, de karakters zijn plat met veel ‘gaten’ en ‘fouten’. De acteurs zijn gevangen in het format. Goed acteerwerk is niet te verwachten. Het doet me denken aan middelbare school musical. En het einde is voorspelbaar en dan volgt nog een uitleg van de diepere moraal. Sorry, hoe dom denk je dat je kijkers zijn?
Het geeft me het gevoel dat deze diepere moraal een excuus is om een blockbuster te maken over zoiets politiek incorrect als een stereotype als Barbie. Ik hoop niet dat dit een nieuwe standaard zet in Hollywood.
Barbie is een nieuwe fantasie komedie geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Greta Gerwig, regisseur van Lady Bird en Little Women.
In Barbieland is alles perfect en loopt alles op rolletjes. Toch leert Barbie (Margot Robbie) dat er iets niet klopt en alles bij haar ineens minder perfect lijkt te gaan. Hierom besluit ze naar de echte wereld te reizen, om te ontdekken wat er aan de hand is.
Tijdens deze reis wordt ze vergezeld door Ken (Ryan Gosling), die stiekem met haar mee probeerde te gaan. Samen proberen ze nu uit te zoeken wat er aan de hand is, maar leren dat de echte wereld heel anders is vergeleken met Barbieland.
Greta Gerwig weet samen met de fotografie directeur Rodrigo Prieto, de Barbiewereld goed over te brengen, waardoor het overkomt alsof je als kijker op een levensgrootte poppenkamer bent. Ze hebben hier mooie filmsets voor gebruikt. Zo werkt de film goed zolang het zich afspeelt in de Barbieland. Alleen dat iedereen hier Barbie of Ken is, maakt het soms wel wat lastig, om te volgen wat de precieze verschillen tussen alle Barbies en Kens zijn.
Wanneer het verhaal overgaat naar de echte wereld verandert dit de film wel wat. Hoe het bijvoorbeeld precies mogelijk is te reizen tussen beide werelden wordt niet echt duidelijk uitgelegd. Verder verliest de film zijn geloofwaardigheid wanneer Barbie en Ken van alles in de echte wereld kunnen doen zonder echte gevolgen. Door het gebrek aan uitleg en oog voor detail kan de film soms wat apart overkomen.
Op komische wijze proberen ze ook beide genderrollen wat speels belachelijk te maken. Zo zou Barbieland het tegenovergestelde moeten voorstellen van de echte wereld. In Barbieland kunnen Barbies en Kens alles, maar toch staat Barbie vaker boven Ken. In de echte wereld lijken mannen namelijk vaak boven vrouwen te staan. Zo proberen ze deze rol verdelen eens op de tegenovergestelde manier neer te zetten. Voor mannelijke kijkers, die het niet zo met deze actuele feminisme bewegingen hebben, kan dit deze film toch minder maken.
Ondanks dat meerdere acteurs en actrices verschillende Barbies en Kens spelen, weten Margot Robbie en Ryan Gosling toch wel hun rollen op meer unieke manieren neer te zetten naast de andere Barbies en Kens castleden. Margot Robbie komt goed over als een echte Barbie, die probeert te ontdekken wat haar levensbestemmingen nu echt zijn. Ryan Gosling weet voor genoeg passende komische momenten te zorgen als Ken, die ervoor probeert te zorgen dat Barbie hem ziet staan. In de echte wereld leert hij echter dat hij als Ken ook ander dingen kan doen zonder Barbie. Will Ferrell speelt de CEO van Mattel, het speelgoedbedrijf die de barbiepop maken. Zijn personage en de andere werknemers zouden in de echte wereld moeten bevinden, maar komen toch meer over alsof ze ook in een cartoonwereld zitten door de manieren waarop ze acteren. Hierdoor komt het concept van de echte wereld toch wat ongewoon over. Als ze de echte wereld wat beter naar voren hadden gebracht, had de film wat beter kunnen zijn geweest.
Het Barbie en Ken concept wordt zo toch beter naar voren gebracht in bijvoorbeeld Toy Story 3, waar ook wat speels met deze poppen omgegaan en het idee waar ze voorstaan.
Jusy
Om kort te zijn. Het klopt het is geen vrouwenfilm en de film heeft feministische pretenties.
Nog nooit een film gezien waarin het woord patriarchaat zo vaak voorbij komt. En ja blijft lang grappig. Dus amusant is die, hoewel de musical elementen mij altijd snel tegen staan. Het scenario, de karakters zijn plat met veel ‘gaten’ en ‘fouten’. De acteurs zijn gevangen in het format. Goed acteerwerk is niet te verwachten. Het doet me denken aan middelbare school musical. En het einde is voorspelbaar en dan volgt nog een uitleg van de diepere moraal. Sorry, hoe dom denk je dat je kijkers zijn?
Het geeft me het gevoel dat deze diepere moraal een excuus is om een blockbuster te maken over zoiets politiek incorrect als een stereotype als Barbie. Ik hoop niet dat dit een nieuwe standaard zet in Hollywood.
Mr.Movies
In Barbieland is alles perfect en loopt alles op rolletjes. Toch leert Barbie (Margot Robbie) dat er iets niet klopt en alles bij haar ineens minder perfect lijkt te gaan. Hierom besluit ze naar de echte wereld te reizen, om te ontdekken wat er aan de hand is.
Tijdens deze reis wordt ze vergezeld door Ken (Ryan Gosling), die stiekem met haar mee probeerde te gaan. Samen proberen ze nu uit te zoeken wat er aan de hand is, maar leren dat de echte wereld heel anders is vergeleken met Barbieland.
Greta Gerwig weet samen met de fotografie directeur Rodrigo Prieto, de Barbiewereld goed over te brengen, waardoor het overkomt alsof je als kijker op een levensgrootte poppenkamer bent. Ze hebben hier mooie filmsets voor gebruikt. Zo werkt de film goed zolang het zich afspeelt in de Barbieland. Alleen dat iedereen hier Barbie of Ken is, maakt het soms wel wat lastig, om te volgen wat de precieze verschillen tussen alle Barbies en Kens zijn.
Wanneer het verhaal overgaat naar de echte wereld verandert dit de film wel wat. Hoe het bijvoorbeeld precies mogelijk is te reizen tussen beide werelden wordt niet echt duidelijk uitgelegd. Verder verliest de film zijn geloofwaardigheid wanneer Barbie en Ken van alles in de echte wereld kunnen doen zonder echte gevolgen. Door het gebrek aan uitleg en oog voor detail kan de film soms wat apart overkomen.
Op komische wijze proberen ze ook beide genderrollen wat speels belachelijk te maken. Zo zou Barbieland het tegenovergestelde moeten voorstellen van de echte wereld. In Barbieland kunnen Barbies en Kens alles, maar toch staat Barbie vaker boven Ken. In de echte wereld lijken mannen namelijk vaak boven vrouwen te staan. Zo proberen ze deze rol verdelen eens op de tegenovergestelde manier neer te zetten. Voor mannelijke kijkers, die het niet zo met deze actuele feminisme bewegingen hebben, kan dit deze film toch minder maken.
Ondanks dat meerdere acteurs en actrices verschillende Barbies en Kens spelen, weten Margot Robbie en Ryan Gosling toch wel hun rollen op meer unieke manieren neer te zetten naast de andere Barbies en Kens castleden. Margot Robbie komt goed over als een echte Barbie, die probeert te ontdekken wat haar levensbestemmingen nu echt zijn. Ryan Gosling weet voor genoeg passende komische momenten te zorgen als Ken, die ervoor probeert te zorgen dat Barbie hem ziet staan. In de echte wereld leert hij echter dat hij als Ken ook ander dingen kan doen zonder Barbie. Will Ferrell speelt de CEO van Mattel, het speelgoedbedrijf die de barbiepop maken. Zijn personage en de andere werknemers zouden in de echte wereld moeten bevinden, maar komen toch meer over alsof ze ook in een cartoonwereld zitten door de manieren waarop ze acteren. Hierdoor komt het concept van de echte wereld toch wat ongewoon over. Als ze de echte wereld wat beter naar voren hadden gebracht, had de film wat beter kunnen zijn geweest.
Het Barbie en Ken concept wordt zo toch beter naar voren gebracht in bijvoorbeeld Toy Story 3, waar ook wat speels met deze poppen omgegaan en het idee waar ze voorstaan.