A Dog's Journey (2019)

Some friendships transcend lifetimes.

Reviews (1)

Mr.Movies

Avatar

A Dog's Journey is het vervolg van de film A Dog's Purpose van 2017. Dit vervolg is geregisseerd door Gail Mancuso, de regisseur van verschillende afleveringen van verschillende tv-series zoals Modern Family en 30 Rock.

In de film heeft hond Bailey (stem van Josh Gad) na al zijn reïncarnaties geleerd wat zijn taak is als hond. Deze taak is dat hij er als hond voor zijn baasje moet zijn tijdens de goede en de slechte tijden. Bailey zijn oude baasje Ethan (Dennis Quaid) is inmiddels ouder geworden.
Bailey realiseert zich dat Ethan hem niet echt meer nodig heeft op zijn oude leeftijd en zo probeert hij er nu te zijn voor zijn kleindochter CJ. Bailey wordt nog steeds herboren in een nieuw hondenlichaam als hij sterft. Zo kan hij er nu ook zijn voor CJ tijdens haar leven wat ook is gevuld met mooie, goede tijden en moeilijke, slechte tijden.

Net zoals bij de eerste film is het lastig om te bepalen voor welke kijkers deze film nou precies is bedoeld. In de film krijg je de hond weer een paar keer te zien sterven, zodat hij kan worden herboren in een nieuw hondenlichaam. Dit is niet echt leuk om te zien, maar in de film proberen ze het grappig te maken met komische commentaar van de hond wanneer hij ontwaakt in zijn nieuwe lichaam. Op het sterfmoment van de hond na is de film verder ook gevuld met emotionele duistere momenten zoals depressie, alcoholisme, ziektes en sterftegevallen van honden en wat menselijke personages. Ondanks al deze momenten blijft de hond toch komische commentaar leveren.
De gebeurtenissen zijn zo meer bedoeld voor oudere kijkers, terwijl het commentaar van de hond dan meer voor jongere kijkers is bedoeld. De film heeft verder ook een sloom tempo wat eigenlijk voor alle kijkers niet leuk is, want zo wordt een duister emotioneel met het komische commentaar ook nog eens op een langzame manier aan je verteld. Zo is deze film net zoals het eerste deel weer niet echt een film die je voor je plezier gaat bekijken.

Het acteerwerk wordt verder wel goed gedaan, maar draagt de film verder niet echt, want sommige personages worden ook door verschillende acteurs gespeeld wanneer de personages uit de film ouder worden. De personages maken ook duistere emotionele momenten mee waarin ze vaak het slachtoffer zijn. De hond lijkt dan hun steun en toeverlaat te zijn, maar doordat hij steeds reïncarneert, voel je als kijker niet echt de band tussen de hond en zijn baasje.