Goede acteurs en aardig weergegeven verhaal gebaseerd rondom het stukje verhaal van de ontmoeting van Hannah en Anne in het concentratiekamp achter een hek zonder elkaar te zien...Daar is alles omheengebouwd lijkt het. De vriendschap is aardig weergegeven, ook de brutaliteit van Anne Frank, maar het woordgebruik stoort enorm. Als joden opgepakt worden zegt nazi " schiet op! Ik ben er helemaal klaar mee! " . Als Anne een seksuele voorlichting plaatje laat zien zegt vriendin " iewww" . Als ze boos is het " stomme trut". En " heb je al getongd?" Allemaal moderne uitdrukkingen die niet passen in de tijd. Wellicht om jong publiek aan te spreken maar niet gepast! Neemt ook geloofwaardigheid weg. En was t nou zo moeilijk even op internet te kijken hoe slaapkamer in haar 1e huis op Merwedeplein eruitzag? Kamers en straten lijken niet op werkelijkheid....jammer !
Mijn beste vriendin Anne Frank is een nieuw oorlogsdrama geregisseerd door Ben Sombogaart, de regisseur van Bride Flight en de storm.
De film speelt zich af in nazi bezet Nederland en volgt het Joodse meisje Hannah Goslar (Josephine Arendsen). Samen met haar beste vriendin Anne Frank (Aiko Beemsterboer) probeert ze het beste te maken van deze duistere tijden waar ze als Joden nog weinig mogen doen. Dankzij Anne haar rebelse kant durft Hannah meer te doen, ook al gaat dit soms in tegen de ideeën van haar ouders. Zo fantaseert ze om samen met Anne de wereld rond te reizen, maar als Hannah hoort dat Anne al naar Zwitserland is vertrokken, voelt ze zich verraden en in de steek gelaten. Als Hannah uiteindelijk samen met haar gezin in het concentratiekamp Bergen-Belsen eindigt, probeert ze met haar herinneringen aan Anne deze zware tijden door te komen. Wanneer Hannah denkt Anne te horen in het kamp naast haar waar de gevangenen het nog zwaarder hebben, zet ze haar leven op het spel om Anne te helpen.
Regisseur Ben Sombogaart heeft deze film uiteindelijk overgenomen van een andere regisseur. Hij twijfelde eerst wel over het maken van de film, want er zijn al vele andere films over het verhaal van Anne Frank gemaakt. Uiteindelijk heeft Ben contact gezocht met de echte Hannah Goslar, die hem haar verhaal vertelde. Verder heeft ze hem aangespoord de film snel te maken, zodat ze de film nog op haar 92-jarige leeftijd kon zien. Daarbij vindt Hannah ook belangrijk dat haar verhaal en wat er met de Joden gebeurde in de Tweede Wereldoorlog niet vergeten mag worden.
De film kan wel wat bekend overkomen, omdat het verhaal van de Tweede Wereldoorlog en wat er met Anne Frank is gebeurd bij de meeste mensen wel bekend is. Toch is de film interessant omdat ze het bekende verhaal van Anne Frank deze keer vanuit een ander oogpunt vertellen. Zo krijg je goed mee hoe Hannah Anne als goede vriendin en soms een voorbeeld zag om niet zomaar op te geven. De film laat zo ook zien hoe een sterke vriendschap zelfs slechte tijden als een oorlog stand weet te houden.
Ben Sombogaart brengt de film ook op een passende manier in beeld. Alle scenes in het concentratiekamp komen over met een duistere en depressieve sfeer. De scenes voor Hannah gevangen werd genomen en samen met Anne de tijd komen daarentegen juist belicht en met een vriendschappelijke sfeer over. Zo brengt de film goed de sfeer over van hoe het Jood ongeveer was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sommige scenes waarin de personages rennen, zijn wel wat bewegelijk gefilmd, alsof de cameraman achter de personages aanrent. Als deze scenes op een andere manier waren vastgelegd zouden ze iets minder storend zijn overgekomen.
De filmsets en kleding van de filmcast helpen ook met het geloofwaardig overbrengen van de tijd waarin de film zich afspeelt.
Josephine Arendsen en Aiko Beemsterboer weten op een goede en passende manier over te brengen hoe de vriendschap van Hannah Goslar en Anne Frank er ongeveer uit gezien moest hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Jukiette
Mr.Movies
De film speelt zich af in nazi bezet Nederland en volgt het Joodse meisje Hannah Goslar (Josephine Arendsen). Samen met haar beste vriendin Anne Frank (Aiko Beemsterboer) probeert ze het beste te maken van deze duistere tijden waar ze als Joden nog weinig mogen doen. Dankzij Anne haar rebelse kant durft Hannah meer te doen, ook al gaat dit soms in tegen de ideeën van haar ouders. Zo fantaseert ze om samen met Anne de wereld rond te reizen, maar als Hannah hoort dat Anne al naar Zwitserland is vertrokken, voelt ze zich verraden en in de steek gelaten. Als Hannah uiteindelijk samen met haar gezin in het concentratiekamp Bergen-Belsen eindigt, probeert ze met haar herinneringen aan Anne deze zware tijden door te komen. Wanneer Hannah denkt Anne te horen in het kamp naast haar waar de gevangenen het nog zwaarder hebben, zet ze haar leven op het spel om Anne te helpen.
Regisseur Ben Sombogaart heeft deze film uiteindelijk overgenomen van een andere regisseur. Hij twijfelde eerst wel over het maken van de film, want er zijn al vele andere films over het verhaal van Anne Frank gemaakt. Uiteindelijk heeft Ben contact gezocht met de echte Hannah Goslar, die hem haar verhaal vertelde. Verder heeft ze hem aangespoord de film snel te maken, zodat ze de film nog op haar 92-jarige leeftijd kon zien. Daarbij vindt Hannah ook belangrijk dat haar verhaal en wat er met de Joden gebeurde in de Tweede Wereldoorlog niet vergeten mag worden.
De film kan wel wat bekend overkomen, omdat het verhaal van de Tweede Wereldoorlog en wat er met Anne Frank is gebeurd bij de meeste mensen wel bekend is. Toch is de film interessant omdat ze het bekende verhaal van Anne Frank deze keer vanuit een ander oogpunt vertellen. Zo krijg je goed mee hoe Hannah Anne als goede vriendin en soms een voorbeeld zag om niet zomaar op te geven. De film laat zo ook zien hoe een sterke vriendschap zelfs slechte tijden als een oorlog stand weet te houden.
Ben Sombogaart brengt de film ook op een passende manier in beeld. Alle scenes in het concentratiekamp komen over met een duistere en depressieve sfeer. De scenes voor Hannah gevangen werd genomen en samen met Anne de tijd komen daarentegen juist belicht en met een vriendschappelijke sfeer over. Zo brengt de film goed de sfeer over van hoe het Jood ongeveer was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Sommige scenes waarin de personages rennen, zijn wel wat bewegelijk gefilmd, alsof de cameraman achter de personages aanrent. Als deze scenes op een andere manier waren vastgelegd zouden ze iets minder storend zijn overgekomen.
De filmsets en kleding van de filmcast helpen ook met het geloofwaardig overbrengen van de tijd waarin de film zich afspeelt.
Josephine Arendsen en Aiko Beemsterboer weten op een goede en passende manier over te brengen hoe de vriendschap van Hannah Goslar en Anne Frank er ongeveer uit gezien moest hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog.