in Featured
Voor veel fans klinkt The Two Towers als een iconische titel: mysterieus, dreigend en perfect passend bij de sfeer van The Lord of the Rings. Toch vond J.R.R. Tolkien het zelf de minst geslaagde titel van de trilogie. Hij had er zelfs een uitgesproken hekel aan.
Tolkien was gefrustreerd over de vaagheid van de titel. In zijn ogen sloot deze niet goed aan op het verhaal en riep het meer verwarring dan duidelijkheid op. Zelf wist hij niet eens zeker welke twee torens ermee bedoeld werden.
Lastige keuze
In brieven aan zijn uitgever twijfelde Tolkien tussen combinaties als Orthanc en Barad-dûr, Minas Tirith en Barad-dûr, of zelfs Cirith Ungol. Hij gaf toe dat geen enkele keuze echt bevredigend was. Uiteindelijk werd het Orthanc en Minas Morgul, puur uit noodzaak.
De schrijver had liever een titel gezien als The Treason of Isengard of The Ring in the Shadow. Zulke titels vond hij thematisch sterker en beter passend bij de verhaallijnen in het tweede deel, waarin de Fellowship uiteenvalt en het gevaar toeneemt.
Compromis
De titelproblemen ontstonden deels doordat Tolkien zijn werk oorspronkelijk als één geheel zag. Zijn uitgever Allen & Unwin wilde de boeken echter in drie delen uitbrengen, met aparte titels voor elk volume. Dat leidde tot compromissen waar Tolkien zich niet prettig bij voelde.
In de filmversie van Peter Jackson wordt de keuze duidelijker gemaakt: Saruman spreekt zelf over de alliantie tussen Isengard en Mordor. Dat maakt het voor kijkers logisch dat de torens Orthanc en Barad-dûr zijn, iets wat in het boek veel ambiguër blijft.
Filmsucces
Ondanks Tolkien's kritiek hield de naam The Two Towers stand. De gelijknamige film uit 2002, geregisseerd dus door Peter Jackson, bracht wereldwijd ruim $947 miljoen op. Met sterren als Viggo Mortensen, Christopher Lee en Elijah Wood werd het een enorm succes.
Tolkien was gefrustreerd over de vaagheid van de titel. In zijn ogen sloot deze niet goed aan op het verhaal en riep het meer verwarring dan duidelijkheid op. Zelf wist hij niet eens zeker welke twee torens ermee bedoeld werden.
Lastige keuze
In brieven aan zijn uitgever twijfelde Tolkien tussen combinaties als Orthanc en Barad-dûr, Minas Tirith en Barad-dûr, of zelfs Cirith Ungol. Hij gaf toe dat geen enkele keuze echt bevredigend was. Uiteindelijk werd het Orthanc en Minas Morgul, puur uit noodzaak.
De schrijver had liever een titel gezien als The Treason of Isengard of The Ring in the Shadow. Zulke titels vond hij thematisch sterker en beter passend bij de verhaallijnen in het tweede deel, waarin de Fellowship uiteenvalt en het gevaar toeneemt.
Compromis
De titelproblemen ontstonden deels doordat Tolkien zijn werk oorspronkelijk als één geheel zag. Zijn uitgever Allen & Unwin wilde de boeken echter in drie delen uitbrengen, met aparte titels voor elk volume. Dat leidde tot compromissen waar Tolkien zich niet prettig bij voelde.
In de filmversie van Peter Jackson wordt de keuze duidelijker gemaakt: Saruman spreekt zelf over de alliantie tussen Isengard en Mordor. Dat maakt het voor kijkers logisch dat de torens Orthanc en Barad-dûr zijn, iets wat in het boek veel ambiguër blijft.
Filmsucces
Ondanks Tolkien's kritiek hield de naam The Two Towers stand. De gelijknamige film uit 2002, geregisseerd dus door Peter Jackson, bracht wereldwijd ruim $947 miljoen op. Met sterren als Viggo Mortensen, Christopher Lee en Elijah Wood werd het een enorm succes.
