Als kind zag Hopkins de film Moss Rose uit 1947, een donkere noir met Victor Mature, Peggy Cummins en horroricoon Vincent Price. De film kreeg destijds slechts een PG-rating, maar voor een tienjarige jongen bleek de mysterieuze en moorddadige sfeer schokkend genoeg om een levenslange impact achter te laten.
Pure angst
Hopkins herinnerde zich vooral een scène waarin Peggy Cummins een kamer binnenloopt en het levenloze lichaam van een vrouw ziet, de ogen wijd open naast een brandend vuur. "Dat beeld heeft me echt bang gemaakt," vertelde hij ooit in een interview. Het beeld bleef hem jarenlang achtervolgen.
De jonge Hopkins groeide op in een tijd dat films nog streng werden gecensureerd. Toch konden donkere thema's en suggestieve beelden minstens zo krachtig zijn. Voor een gevoelige jongen die net zijn liefde voor cinema ontdekte, werd Moss Rose een vroege les in de kracht van filmische spanning.
Tegenvallende opbrengst
Opvallend genoeg was Moss Rose geen groot succes. Ondanks de aanwezigheid van Vincent Price, die later een van de grootste horrorlegendes zou worden, wist de film de kassa's niet te laten rinkelen. Critici waren gematigd positief, maar commercieel bleef het resultaat achter bij de verwachtingen.
Toch werd de film belangrijk in de ontwikkeling van Hopkins. De angst die hij als kind voelde, liet zien hoe sterk film emoties kan oproepen. Misschien was het juist dit gevoel dat hem later inspireerde om zelf meesterlijk en geloofwaardig angst op te wekken bij miljoenen kijkers wereldwijd.
Latere terugkeer
In zijn latere carrière speelde Hopkins meerdere keren met het genre dat hem als kind zo raakte. Naast The Silence of the Lambs verscheen hij in films als The Rite en The Wolfman. Steeds opnieuw bewees hij dat hij de duistere kant van de menselijke geest perfect wist te vertolken.