Horror is weer volop aanwezig op het Internationaal Film Festival Rotterdam in 2014. Dat is wel eens anders geweest, maar dit jaar zou zelfs de hardcore Imagine bezoeker dagenlang aan zijn of haar trekken kunnen komen. Dit is onder andere te danken aan het subprogramma Signals: How To Survive, waarin de zogenaamde survivalfilm centraal staat. Dat is een stuk breder thema dan slechts horrorfilms (Gravity, Captain Phillips en All Is Lost worden door de programmeur genoemd als de Hollywood tegenhangers van de in deze sectie geselecteerde films), maar dat dit genre er een belangrijke rol in speelt bleek al toen het programma werd aangekondigd met het Spaanse La Cueva, waarin vijf jonge mensen verdwaald raken in een grot.

Daarnaast draait The Sacrament, de nieuwste film van Ti West, Amerikaans horrortalent met onder meer House of the Devil op zijn naam. Uit Oostenrijk komt Blutgletscher, een titel die nauwelijks toelichting nodig heeft, in Korea kan je je apps niet meer vertrouwen ([i][/i]) en in Iran serveert een restaurant mensenvlees en kun je na de apocalyps de hel vinden. Ook buiten Signals: How To Survive vindt je veel horror in Rotterdam dit jaar, in zowel typische als atypische vorm.

Only Lovers Left Alive is de nieuwste van Jim Jarmusch, die al meer dan dertig jaar onafhankelijke films maakt in de Verenigde Staten, hoewel hij steeds meer uit andere delen van de wereld geld krijgt daarvoor. Of Jarmusch nou direct roadmovies (Stranger Than Paradise, Broken Flowers) schiet, westerns draait (Dead Man) of misdaadfilms maakt (Ghost Dog: Way of the Samurai, The Limits of Control), ze gaan eigenlijk allemaal over dolende zielen met een specifieke (pop)muzieksmaak. Zo ook deze vampierenfilm die uitgespreid is over Tanger en Detroit. In de Marokkaanse stad wonen de blonde Eve en haar leermeester Christopher Marlowe, in Detroit haar geliefde Adam.

De eeuwenoude vampieren zijn een soort junkies, voor wie bloed de drugs is die ze nodig hebben. In deze moderne tijd is het echter moeilijk om nog aan goed bloed te komen, door de manier waarop de mens zichzelf vervuilt. Adam maakt anoniem muziek, terwijl Eve zijn altijd coole muze is. Tilda Swinton is in deze rol perfect gecast. Door de straten van Tanger glijdend heeft ze 's nachts met zonnebril op zowel een efemerische als eeuwige uitstraling. De eclectische soundtrack die Jarmusch erbij uitkoos past perfect. Het grotendeels verlaten, industriële Detroit is eveneens een fantastische setting voor vampieren die zich afzonderen van de mensenwereld. Jarmusch' vampieren zijn rocksterren die in het geheim verantwoordelijk zijn voor grote delen van de westerse kunst en cultuur, van Shakespeare tot Schubert tot moderne ambient rock. Zijn minimale doch kleurrijke visuele stijl en sfeerschepping lijken wel voor hen gemaakt.

[rating 4.5]

Real is meer een echte horrorfilm, of probeert dat tenminste te zijn. Met geluidsdesign en montage wordt duidelijk geprobeerd angst aan te jagen, maar effectief wil het nooit worden. Zonde, want het concept op zich is wel sterk. Koichi kan via experimentele techniek het bewustzijn betreden van zijn in coma liggende geliefde, om haar te helpen te ontwaken. Daardoor begint voor hem echter al snel onduidelijk te worden wat realiteit is en wat niet. Met de wel redelijk mooie visuele stijl wordt zelden gepoogd die verwarring over te brengen op de kijker, waardoor wat een fascinerende en dan misschien wel enge trip had kunnen zijn vrij vlak blijft.

[rating 2.5]

Kijk tijdens het festival op de speciale IFFR 2014 pagina voor meer verslaggeving.