Jules et Jim

Jules et Jim (1962)

Reviews (1)

AngelEyes

Avatar

Zo vaak gebeurt het niet, dat we hier een oude niet-engelstalige klassieker van een regisseur van naam te zien krijgen. Dit is er echter een, dus grijp die kans!

Het verhaal van Jules Et Jim zal voor zijn tijd best gewaagd zijn geweest, maar in de ‘verlichte’ wereld waarin we nu leven is het gedegradeerd tot een dertien-in-een-dozijn driehoeksverhoudinkje. Dat ik er van genoten heb is dan ook voor het leeuwendeel toe te wijzen aan de manier waarop Truffaut het verhaal vertelt. Gedurende de hele film hangt er een soort doffe gloed over de beelden, waardoor het inderdaad oogt als een film uit de jaren ’10 (de tijd waarin het verhaal speelt). Toch zorgt Truffaut met dynamisch bewegende camera’s en dito montage voor veel energie. Het sprankelt, het voelt modern aan en het ademt een aparte sfeer.
Het tweede deel is soberder en met de nadruk op de problemen binnen de verhoudingen, vond ik dit deel een stuk minder enerverend. Het eind stelde me teleur in al zijn voorspelbare tegendraadsheid. Goed spel is er van de twee heren en dame, de muziek is leuk en zoals gezegd is het technisch om je vingers bij af te likken.
[rating 4]