Filmtotaal Recensie
Regie: Tony Giglio | Cast: Jason Statham (Quentin Conners), Ryan Phillippe (Shane Dekker), Wesley Snipes (Lorenz) e.a. | Speelduur: 93 minuten.
Uit schijnbaar willekeurige gebeurtenissen kunnen logische patronen naar voren komen. Zo wordt de chaostheorie, waarnaar de titel van Chaos verwijst, in de film in één zin samengevat. Deze theorie is in al zijn complexiteit in alle aspecten van het verhaal terug te zien. Althans, dat pretenderen de makers. Voor de meeste mensen, waaronder deze recensent, is dit niet te achterhalen, aangezien zij niet bekend zijn met die volledige complexiteit van de chaostheorie, of deze simpelweg niet kunnen bevatten. Hierdoor komt die chaostheorie eerder over als een nieuw jasje om het zeer oude lijf van de politiethriller met actie en de nodige clichés.
De chaos laat zich gelden in een verhaal vol plotwendingen en verrassingen, die direct na afloop nog vrij logisch in elkaar lijken te zitten, conform de eerdergenoemde samenvatting van de chaostheorie. Maar na enige beschouwing achteraf blijkt al gauw dat er toch aardig wat gaten in de plot zitten, waardoor het verhaal niet echt geloofwaardig meer is. Tijdens het kijken van de film hindert dit nauwelijks. De plotholes worden verhuld door een straf tempo en vele schijnbaar ingenieuze gedachtegangen. Maar ondanks al die verrassingen en wendingen die naar het einde toe bijna over elkaar heen vallen, is de film redelijk voorspelbaar en bouwt hij veel op andere politieactiethrillers. Zo doen sommige ondervragingsscènes direct terugdenken aan Dirty Harry, en tegelijkertijd aan een dozijn gelijksoortige films.
