The French Dispatch is een nieuwe komedie geregisseerd deels geschreven en geproduceerd door Wes Anderson, de regisseur van Fantastic Mr. Fox en The Royal Tenenbaums.
De film gaat over een paar verhalen uit de laatste uitgave van een Amerikaans tijdschrift The French Dispatch magazine. Dit is de laatste uitgave omdat de hoofdredacteur Arthur Howitzer Jr. (Bill Murray) is overleden. Uit respect probeert de uitgeverij er een waardig laatste uitgave van te maken. Zo eindigen ze met een paar bijzondere verhalen.
Wes Anderson weet leuk op zijn eigen manier te spelen met deze film en het lijkt haast rechtstreeks uit zijn eigen fantasie te komen. Zo speelt hij met elementen die hij in zijn voorgaande films ook gebruikt heeft en brengt deze op zijn eigen manier terug in deze film. Dit is leuk voor fans van Wes Anderson films. Voor mensen die minder bekend zijn met zijn films of hier geen fan van zijn, kan deze film wel wat lastig te volgen zijn of zullen minder van deze film kunnen genieten.
Door de mozaïek verhaalteling van de film kan het verhaal ook lastig te volgen zijn, want de verhalen staan wat los van elkaar en verschillend van speeltijd. De meeste personages in de film worden ook gespeeld door acteurs en actrices die eerder met Wes Anderson hebben samengewerkt. Dor de grootte va de filmcast en de verschillende verhalen komt er niet echt duidelijk een hoofdpersonages naar voren en lijkt ieder verhaal meer zijn eigen personages te hebben de wat meemaken.
Verder speelt Wes Anderson veel met hoe hij de film in beeld heeft gebracht, want hij maakt gebruik van verschillende manieren om dit te doen. Zo verschilt het beeldformaat van de verschillende scenes en wisselt hij van het filmen in kleur naar zwart wit of zelfs animatie
Mr.Movies
De film gaat over een paar verhalen uit de laatste uitgave van een Amerikaans tijdschrift The French Dispatch magazine. Dit is de laatste uitgave omdat de hoofdredacteur Arthur Howitzer Jr. (Bill Murray) is overleden. Uit respect probeert de uitgeverij er een waardig laatste uitgave van te maken. Zo eindigen ze met een paar bijzondere verhalen.
Wes Anderson weet leuk op zijn eigen manier te spelen met deze film en het lijkt haast rechtstreeks uit zijn eigen fantasie te komen. Zo speelt hij met elementen die hij in zijn voorgaande films ook gebruikt heeft en brengt deze op zijn eigen manier terug in deze film. Dit is leuk voor fans van Wes Anderson films. Voor mensen die minder bekend zijn met zijn films of hier geen fan van zijn, kan deze film wel wat lastig te volgen zijn of zullen minder van deze film kunnen genieten.
Door de mozaïek verhaalteling van de film kan het verhaal ook lastig te volgen zijn, want de verhalen staan wat los van elkaar en verschillend van speeltijd. De meeste personages in de film worden ook gespeeld door acteurs en actrices die eerder met Wes Anderson hebben samengewerkt. Dor de grootte va de filmcast en de verschillende verhalen komt er niet echt duidelijk een hoofdpersonages naar voren en lijkt ieder verhaal meer zijn eigen personages te hebben de wat meemaken.
Verder speelt Wes Anderson veel met hoe hij de film in beeld heeft gebracht, want hij maakt gebruik van verschillende manieren om dit te doen. Zo verschilt het beeldformaat van de verschillende scenes en wisselt hij van het filmen in kleur naar zwart wit of zelfs animatie