Last Night in Soho is een nieuwe psychologische thriller geregisseerd deels geschreven en geproduceerd door Edgar Wright, de regisseur van Shaun of the Dead en Babydriver.
De film volgt de jonge Eloise (Thomasin McKenzie) die naar Londen verhuist, om een modeontwerpers opleiding te volgen. Ze verwacht met deze opleiding door te kunnen breken in de modewereld, maar de opleiding en haar leven in Londen zijn toch zwaarder dan ze had verwacht. In haar dromen ziet Eloise steeds de entertainer Sandie (Anya Taylor-Joy), die ze gebruikt als inspiratie voor haar modeontwerpen. Zo weet ze al snel een succesvolle leerling te worden. Naast mode-ideeën, leert Eloise tijdens haar dromen ook over Sandie haar leven in de jaren zestig. Eloise haar dromen beginnen zo het hoogtepunt van haar dagen te worden, maar wanneer de dromen duisterder beginnen te worden, komen ze steeds meer over als nachtmerries.
Edgar Wright brengt deze nieuwe film weer goed op zijn eigen manier over. Dit doet hij door verschillende genres met elkaar op een passende manier te mixen. Verder heeft hij ook het lef om bepaalde dingen naar voren te brengen in de film op een manier zonder hier te ver mee te gaan. Dit is bijzonder te zien in de filmwereld die het tegenwoordig steeds veiliger en volgens het boekje probeert te doen, om zo de overgevoelige niet te kwetsen. De film bevat ook goede wendingen, die je als kijker probeert door te krijgen voor de film het onthult, maar door het schrijfwerk van het scenario weet de film je vaak toch een stap voor te blijven en worden dingen op het juiste moment onthult. Het verhaal mist helaas wel wat kleine details die de puntjes op de i hadden kunnen zetten als ze het net iets beter was uitgewerkt.
Samen met zijn editor Paul Machliss weet Edgar Wright de scenes waar het hoofdpersonage van de echte wereld naar haar droomwereld gaat passend naast elkaar te zetten. Deze scenes zijn op de seconde vlekkeloos overgebracht. Zo wisselen ze in deze scenes feilloos van Thomasin McKenzie naar Anya Taylor-Joy en weer terug.
Door de wisseling van filmsets komt de wisseling van deze twee verschillende werelden geloofwaardig over. Dit komt dankzij de wisseling van details op de filmsets, kleding en muziek. Zo weten ze ook de verschillende filmgenres goed over te brengen.
Thomasin McKenzie komt goed over als de hoofdrol van de film, als iemand die in de moderne wereld zoveel mogelijk op een ouderwetse manier probeert te doen. Door wat haar personage in de dromen meemaakt, moet ze de rol vaak op andere manieren neerzetten. Anya Taylor-Joy moet haar personage ook op een andere manier spelen wanneer de dromen duisterder worden. Wat ze dit op een passende manier wet te doen. Terence Stamp speelt ook weer een mysterieuze oudere man, waarvan je als kijker niet weet of hij nu wel of niet te vertrouwen is. Matt Smith speelt ook zoon gelijk soort rol in de film. Deze film was voor Diana Rigg de laatste rol die ze gespeeld heeft in een film, want vorig jaar is ze jammer genoeg komen te overlijden. Ondanks dat ze een kleine rol heeft in deze film, heeft ze haar acteercarrière toch op een passende manier weten te beëindigen met deze film.
Vele extra personages in de film spelen helaas wel zwakkere achtergrondrollen in de film en kunnen de film als wat minder doen overkomen. Als sommige van deze extra’s uit de film gelaten waren, zou de film wat beter zijn geweest.
Mr.Movies
De film volgt de jonge Eloise (Thomasin McKenzie) die naar Londen verhuist, om een modeontwerpers opleiding te volgen. Ze verwacht met deze opleiding door te kunnen breken in de modewereld, maar de opleiding en haar leven in Londen zijn toch zwaarder dan ze had verwacht. In haar dromen ziet Eloise steeds de entertainer Sandie (Anya Taylor-Joy), die ze gebruikt als inspiratie voor haar modeontwerpen. Zo weet ze al snel een succesvolle leerling te worden. Naast mode-ideeën, leert Eloise tijdens haar dromen ook over Sandie haar leven in de jaren zestig. Eloise haar dromen beginnen zo het hoogtepunt van haar dagen te worden, maar wanneer de dromen duisterder beginnen te worden, komen ze steeds meer over als nachtmerries.
Edgar Wright brengt deze nieuwe film weer goed op zijn eigen manier over. Dit doet hij door verschillende genres met elkaar op een passende manier te mixen. Verder heeft hij ook het lef om bepaalde dingen naar voren te brengen in de film op een manier zonder hier te ver mee te gaan. Dit is bijzonder te zien in de filmwereld die het tegenwoordig steeds veiliger en volgens het boekje probeert te doen, om zo de overgevoelige niet te kwetsen. De film bevat ook goede wendingen, die je als kijker probeert door te krijgen voor de film het onthult, maar door het schrijfwerk van het scenario weet de film je vaak toch een stap voor te blijven en worden dingen op het juiste moment onthult. Het verhaal mist helaas wel wat kleine details die de puntjes op de i hadden kunnen zetten als ze het net iets beter was uitgewerkt.
Samen met zijn editor Paul Machliss weet Edgar Wright de scenes waar het hoofdpersonage van de echte wereld naar haar droomwereld gaat passend naast elkaar te zetten. Deze scenes zijn op de seconde vlekkeloos overgebracht. Zo wisselen ze in deze scenes feilloos van Thomasin McKenzie naar Anya Taylor-Joy en weer terug.
Door de wisseling van filmsets komt de wisseling van deze twee verschillende werelden geloofwaardig over. Dit komt dankzij de wisseling van details op de filmsets, kleding en muziek. Zo weten ze ook de verschillende filmgenres goed over te brengen.
Thomasin McKenzie komt goed over als de hoofdrol van de film, als iemand die in de moderne wereld zoveel mogelijk op een ouderwetse manier probeert te doen. Door wat haar personage in de dromen meemaakt, moet ze de rol vaak op andere manieren neerzetten. Anya Taylor-Joy moet haar personage ook op een andere manier spelen wanneer de dromen duisterder worden. Wat ze dit op een passende manier wet te doen. Terence Stamp speelt ook weer een mysterieuze oudere man, waarvan je als kijker niet weet of hij nu wel of niet te vertrouwen is. Matt Smith speelt ook zoon gelijk soort rol in de film. Deze film was voor Diana Rigg de laatste rol die ze gespeeld heeft in een film, want vorig jaar is ze jammer genoeg komen te overlijden. Ondanks dat ze een kleine rol heeft in deze film, heeft ze haar acteercarrière toch op een passende manier weten te beëindigen met deze film.
Vele extra personages in de film spelen helaas wel zwakkere achtergrondrollen in de film en kunnen de film als wat minder doen overkomen. Als sommige van deze extra’s uit de film gelaten waren, zou de film wat beter zijn geweest.