Het is weinigen gegeven om 1 dag, nadat je 18 jaar geworden bent, zonder ooit een opleiding tot akteur genoten te hebben, een bedscène te mogen maken met Kate Winslet (The Reader/Der Vorleser °2009). Die gelukkige resideert nu in Berlijn, ving ooit een akteursopleiding aan in Londen, brak ze vroegtijdig af en zegt van zichzelf, niet gauw Hollywood of andere oorden aan te willen doen. Om maar te zeggen dat David Kross wel degelijk heiß is bij de oosterburen. Hij wil zich blijvend wijden aan films van Duitse makelij. Vooral Duitse bakvissen zullen er niet rouwig om zijn, net zo min als ikzelf, een op leeftijd gerookte haring, die in september 2021 uitkeek naar Prey van Thomas Sieben.
Het recept van de film Prey is beproefd sinds de geboorte in 1972 van John Boorman's cultfilm Deliverance. Veeleer is Prey echter een glasheldere ode van regisseur Thomas Sieben, bekend bij de 19 miljoen Netflix kijkers van Kidnapping Stella, aan zijn Amerikaanse confrater, waarbij Sieben, vooral het water wat minder wild over de keien laat stromen en enkele mini-plotjes gedwee doet meedrijven naar de ontknoping.
Het verhaal is eenduidig. Ergens diep in een Zwitsers bos trapt de film af met 2 boten op het water. Vijf vrienden die al sportend nader tot elkaar willen groeien zijn samen weg van de wereld. Al kayakkend, klimmend en wandelend weerklinkt vanuit het niets een schot dat de vrienden danig opschrikt. U raadt de rest, het zal lastig worden voor onze protagonisten levend uit een feeërieke setting te stappen. Het warme mannen-onder-elkaar schoudergeklop van even tevoren, heeft plaats gemaakt voor ingevroren onrust. Tot een tweede schot door de lucht galmt, maar veel dichterbij .. een signaal om de plot niet stommelings weg te geven. Het hele zaakje kan zo nog alle kanten op en zeker en gewis als u beschikt over ladingen fantasie. Zo zat uw kijkdienaar op totaal andere sporen de klimpartijen en het in beeld gebrachte gezwoeg te overpeinzen, wars van welk genotsmiddel dan ook. Focus houden op tak en boom heet dat..
Zoals eerder aangegeven excelleert de Duitse steracteur David Kross als jonge broer in het gezelschap van 5. Wie hem kent uit andere rollen zal deze acteerprestatie zeker kunnen appreciëren – hij komt geloofwaardig uit deze thriller die iets te vaak neigt naar een jeugdfilm voor 16 plussers, een euvel waar wel meer Duitse mainstream films aan willen lijden. Met de andere broer komen we slechts met heel veel goede wil aan onze trekken, daar waar dat bij de 3 overige boshelden nagenoeg totaal afwezig is. Daartoe verloor regisseur Sieben tussen zoveel bomen toch wel iets te nadrukkelijk het overzicht en bleef hij hangen in een erg kringlijnige bosvertelling. Blijft nog de vraag, wie schiet er dan? En waarom? Voor de Duitse kijkers was het totale WURST. Zij waardeerden de film erg matig met een 2,1-tje. Ik vermoed dat er veel horror-fanaten van het pad afdwaalden, dit werk meepakten en het de grond inboorden. Zelf liever een meetlat gebruikend met 100 streepjes - er zit zoveel leven in films tussen pakweg scores van 60 en 100 - parkeer ik U Prey geheel eigenwijs op een eindscore van 59.
Kross is een talent om te volgen, of om het met de gevleugelde woorden – nou ja - van Kate Winslet te zeggen: David is buitengewoon professioneel en zeer sensibel. In deze Prey moest hij echter uit een totaal ander vaatje tappen – dat van opgejaagd vee - en hij doet dat, al is hij easy on the eye, toch wel met verve. Het is geen verkeerde acteur, de film - check die laptop- is dat eerder wel.
Pascal Rekdal
Het recept van de film Prey is beproefd sinds de geboorte in 1972 van John Boorman's cultfilm Deliverance. Veeleer is Prey echter een glasheldere ode van regisseur Thomas Sieben, bekend bij de 19 miljoen Netflix kijkers van Kidnapping Stella, aan zijn Amerikaanse confrater, waarbij Sieben, vooral het water wat minder wild over de keien laat stromen en enkele mini-plotjes gedwee doet meedrijven naar de ontknoping.
Het verhaal is eenduidig. Ergens diep in een Zwitsers bos trapt de film af met 2 boten op het water. Vijf vrienden die al sportend nader tot elkaar willen groeien zijn samen weg van de wereld. Al kayakkend, klimmend en wandelend weerklinkt vanuit het niets een schot dat de vrienden danig opschrikt. U raadt de rest, het zal lastig worden voor onze protagonisten levend uit een feeërieke setting te stappen. Het warme mannen-onder-elkaar schoudergeklop van even tevoren, heeft plaats gemaakt voor ingevroren onrust. Tot een tweede schot door de lucht galmt, maar veel dichterbij .. een signaal om de plot niet stommelings weg te geven. Het hele zaakje kan zo nog alle kanten op en zeker en gewis als u beschikt over ladingen fantasie. Zo zat uw kijkdienaar op totaal andere sporen de klimpartijen en het in beeld gebrachte gezwoeg te overpeinzen, wars van welk genotsmiddel dan ook. Focus houden op tak en boom heet dat..
Zoals eerder aangegeven excelleert de Duitse steracteur David Kross als jonge broer in het gezelschap van 5. Wie hem kent uit andere rollen zal deze acteerprestatie zeker kunnen appreciëren – hij komt geloofwaardig uit deze thriller die iets te vaak neigt naar een jeugdfilm voor 16 plussers, een euvel waar wel meer Duitse mainstream films aan willen lijden. Met de andere broer komen we slechts met heel veel goede wil aan onze trekken, daar waar dat bij de 3 overige boshelden nagenoeg totaal afwezig is. Daartoe verloor regisseur Sieben tussen zoveel bomen toch wel iets te nadrukkelijk het overzicht en bleef hij hangen in een erg kringlijnige bosvertelling. Blijft nog de vraag, wie schiet er dan? En waarom? Voor de Duitse kijkers was het totale WURST. Zij waardeerden de film erg matig met een 2,1-tje. Ik vermoed dat er veel horror-fanaten van het pad afdwaalden, dit werk meepakten en het de grond inboorden. Zelf liever een meetlat gebruikend met 100 streepjes - er zit zoveel leven in films tussen pakweg scores van 60 en 100 - parkeer ik U Prey geheel eigenwijs op een eindscore van 59.
Kross is een talent om te volgen, of om het met de gevleugelde woorden – nou ja - van Kate Winslet te zeggen: David is buitengewoon professioneel en zeer sensibel. In deze Prey moest hij echter uit een totaal ander vaatje tappen – dat van opgejaagd vee - en hij doet dat, al is hij easy on the eye, toch wel met verve. Het is geen verkeerde acteur, de film - check die laptop- is dat eerder wel.