Falling for Figaro is een nieuwe romantische komedie geregisseerd en deels geschreven door Ben Lewin, regisseur van The Sessions en Georgia.
De film gaat over de jonge Millie Cantwell (Danielle Macdonald), die haar leven en carrière in het fondsbeheer opgeeft, om haar passie te volgen als operazangeres. Ze reist naar de Schotse Hooglanden om les te krijgen van operadiva Meghan Geoffrey-Bishop (Joanna Lumley). Deze lessen zijn zwaarder te volgen dan Millie had veracht, maar ze is bereid om door te gaan.
Naast haar geeft Meghan ook les aan Max Thistlewaite (Hugh Skinner) tegen wie Millie het lijkt op te nemen om te zien wie de beste operazanger van de twee is. Ondanks dat de twee het steeds tegen elkaar opnemen, lijkt er ook een vriendschap te ontstaan die de romantische kant begin op te gaan.
Met deze film hebben ze een vermakelijke film gemaakt voor fans van operamuziek, want je leert door de film wat van de geschiedenis en technieken van de zangkunst. De personages zingen bekende opera muziekstukken, die verdere ook in de soundtrack zijn verwerkt.
Helaas kiest de film ervoor zich vaak meer op de romantiek en komedie van de film te focussen, waardoor de opera elementen wat op de achtergrond vallen. Dit was een verkeerde keuze, want de meeste komedie komt meer ongemakkelijk over. Daarnaast is de romantiek verder niet sterk aanwezig en komt het zo meer geforceerd over.
Ondanks dat de romantiek en komedie niet sterk naar voren komen, begaat de film toch de clichés uit je standaard romantische komedie. Dit maakt het verhaal wat voorspelbaar en hierdoor verliest de film zijn tempo. De film was beter en korter geweest als ze het bij de opera elementen hadden gehouden.
De filmcast levert goed acteerwerk in de film, maar helaas zingen de meeste van de cast zelf niet echt de operaliedjes. Ze zijn wel allemaal getraind, om toch geloofwaardig over te komen met het acteren van hun rollen zodat het wel lijkt alsof ze de liedjes echte zelf zingen. Het echte zangwerk is latere in de film bewerkt en daarna op een passende manier in de film geplaatst.
Door het script komt Hugh Skinner zijn personage wel wat apart over, want in het begin heeft hij meer een jaloerse haat tegenover Danielle Macdonald haar personage. Dit verandert ineens zonder duidelijke uitleg en nu probeert hij haar meer te helpen en ontstaat er een wat gedwongen romantiek tussen de twee.
Joanna Lumley levert leuk en passend acteerwerk als een perfectionistische operadiva. Die met sarcastische humor haar studenten op een harde manier probeert te trainen. Ze doet wat denken aan J.K. Simmons zijn personage uit de film Whiplash, maar dan niet zo bruut als dit personage.
Mr.Movies
De film gaat over de jonge Millie Cantwell (Danielle Macdonald), die haar leven en carrière in het fondsbeheer opgeeft, om haar passie te volgen als operazangeres. Ze reist naar de Schotse Hooglanden om les te krijgen van operadiva Meghan Geoffrey-Bishop (Joanna Lumley). Deze lessen zijn zwaarder te volgen dan Millie had veracht, maar ze is bereid om door te gaan.
Naast haar geeft Meghan ook les aan Max Thistlewaite (Hugh Skinner) tegen wie Millie het lijkt op te nemen om te zien wie de beste operazanger van de twee is. Ondanks dat de twee het steeds tegen elkaar opnemen, lijkt er ook een vriendschap te ontstaan die de romantische kant begin op te gaan.
Met deze film hebben ze een vermakelijke film gemaakt voor fans van operamuziek, want je leert door de film wat van de geschiedenis en technieken van de zangkunst. De personages zingen bekende opera muziekstukken, die verdere ook in de soundtrack zijn verwerkt.
Helaas kiest de film ervoor zich vaak meer op de romantiek en komedie van de film te focussen, waardoor de opera elementen wat op de achtergrond vallen. Dit was een verkeerde keuze, want de meeste komedie komt meer ongemakkelijk over. Daarnaast is de romantiek verder niet sterk aanwezig en komt het zo meer geforceerd over.
Ondanks dat de romantiek en komedie niet sterk naar voren komen, begaat de film toch de clichés uit je standaard romantische komedie. Dit maakt het verhaal wat voorspelbaar en hierdoor verliest de film zijn tempo. De film was beter en korter geweest als ze het bij de opera elementen hadden gehouden.
De filmcast levert goed acteerwerk in de film, maar helaas zingen de meeste van de cast zelf niet echt de operaliedjes. Ze zijn wel allemaal getraind, om toch geloofwaardig over te komen met het acteren van hun rollen zodat het wel lijkt alsof ze de liedjes echte zelf zingen. Het echte zangwerk is latere in de film bewerkt en daarna op een passende manier in de film geplaatst.
Door het script komt Hugh Skinner zijn personage wel wat apart over, want in het begin heeft hij meer een jaloerse haat tegenover Danielle Macdonald haar personage. Dit verandert ineens zonder duidelijke uitleg en nu probeert hij haar meer te helpen en ontstaat er een wat gedwongen romantiek tussen de twee.
Joanna Lumley levert leuk en passend acteerwerk als een perfectionistische operadiva. Die met sarcastische humor haar studenten op een harde manier probeert te trainen. Ze doet wat denken aan J.K. Simmons zijn personage uit de film Whiplash, maar dan niet zo bruut als dit personage.