Ik vind het jammer dat je als fan zo duidelijk de oorsprong van alle beelden van Bowie zelf allang kent. Je krijgt het gevoel dat er dus uiteindelijk niet zoveel nieuwe en onbekende achter de schermen beelden bestaan. Het voelt daardoor vooral als een nieuwe manier om al die bekende beelden weer samen te voegen tot een collage-achtig geheel. Al wordt er zoals vaak in documentaires over (pop)muziek zo weinig ingegaan op de muziek zelf. Hoe kan het bijvoorbeeld dat Bowie die het liefst geen commerciële muziek maakte altijd zo'n groot succes had en de massa bereikte? Zelfs wat je zijn 'moeilijkste' en meest kunstzinnige albums zou kunnen noemen (zoals de Berlijn albums) zijn uiterst beluisterbaar en niet heel ontoegankelijk voor de gemiddelde pop/rock liefhebber. Zorgt hij er altijd met opzet voor dat iets nooit té ontoegankelijk wordt, of gebeurt dat onbewust en komt er gewoon altijd iets tot stand dat een brede groep luisteraars aanspreekt? Er zijn zoveel vragen die je Bowie zou willen stellen, maar door vooral hem zelf aan het woord te laten krijg je in deze film toch wel een mooi overzicht van wat zijn belangrijkste gedachten, motivaties en drijfveren waren.
Ik denk dat de kracht van Bowie vooral de muziek zelf is. Het is eigenlijk allemaal van een hoge kwaliteit. Zelfs een album dat als wat minder wordt gezien, zoals bijvoorbeeld Tonight bevat nog topnummers. Alleen de vraag is waarom sommige artiesten de hele wereld aanspreken en overal succes hebben en vereerd worden als goden. Daarin speelt uiterlijk en uitstraling natuurlijk ook sterk mee. Bowie is vrij uniek als artiest omdat hij iets raadselachtigs over zich heeft - hij is wat moeilijk te plaatsen en dat fascineert mensen. Je wilt ontdekken wie hij is. En eigenlijk is dat ook min of meer wat hij zelf deed - hij ziet kunst vooral als een zoektocht niet als een doel op zich, en het was ook een zoektocht naar zichzelf.
Maar aangezien het toch vooral de muziek is die de basis is van het succes van iedere muzikant die heel bekend is geworden, is het jammer dat hier niet wat uitgebreider bij stil gestaan wordt. Al is muziek dan ook weer iets dat heel technisch kan zijn, maar ook heel instinctief en niet iedere muzikant heel duidelijk kan uitleggen waar zijn/haar ideeën vandaan komen.
Voor Bowie fans uiteraard leuk om te bekijken, maar zoals de recensie al zegt: echt heel veel nieuws is er niet.
Spider-fan
Ik vind het jammer dat je als fan zo duidelijk de oorsprong van alle beelden van Bowie zelf allang kent. Je krijgt het gevoel dat er dus uiteindelijk niet zoveel nieuwe en onbekende achter de schermen beelden bestaan. Het voelt daardoor vooral als een nieuwe manier om al die bekende beelden weer samen te voegen tot een collage-achtig geheel. Al wordt er zoals vaak in documentaires over (pop)muziek zo weinig ingegaan op de muziek zelf. Hoe kan het bijvoorbeeld dat Bowie die het liefst geen commerciële muziek maakte altijd zo'n groot succes had en de massa bereikte? Zelfs wat je zijn 'moeilijkste' en meest kunstzinnige albums zou kunnen noemen (zoals de Berlijn albums) zijn uiterst beluisterbaar en niet heel ontoegankelijk voor de gemiddelde pop/rock liefhebber. Zorgt hij er altijd met opzet voor dat iets nooit té ontoegankelijk wordt, of gebeurt dat onbewust en komt er gewoon altijd iets tot stand dat een brede groep luisteraars aanspreekt? Er zijn zoveel vragen die je Bowie zou willen stellen, maar door vooral hem zelf aan het woord te laten krijg je in deze film toch wel een mooi overzicht van wat zijn belangrijkste gedachten, motivaties en drijfveren waren.
Ik denk dat de kracht van Bowie vooral de muziek zelf is. Het is eigenlijk allemaal van een hoge kwaliteit. Zelfs een album dat als wat minder wordt gezien, zoals bijvoorbeeld Tonight bevat nog topnummers. Alleen de vraag is waarom sommige artiesten de hele wereld aanspreken en overal succes hebben en vereerd worden als goden. Daarin speelt uiterlijk en uitstraling natuurlijk ook sterk mee. Bowie is vrij uniek als artiest omdat hij iets raadselachtigs over zich heeft - hij is wat moeilijk te plaatsen en dat fascineert mensen. Je wilt ontdekken wie hij is. En eigenlijk is dat ook min of meer wat hij zelf deed - hij ziet kunst vooral als een zoektocht niet als een doel op zich, en het was ook een zoektocht naar zichzelf.
Maar aangezien het toch vooral de muziek is die de basis is van het succes van iedere muzikant die heel bekend is geworden, is het jammer dat hier niet wat uitgebreider bij stil gestaan wordt. Al is muziek dan ook weer iets dat heel technisch kan zijn, maar ook heel instinctief en niet iedere muzikant heel duidelijk kan uitleggen waar zijn/haar ideeën vandaan komen.
Voor Bowie fans uiteraard leuk om te bekijken, maar zoals de recensie al zegt: echt heel veel nieuws is er niet.