The Color Purple is een remake van de gelijknamige film uit 1985, die was geregisseerd door Steven Spielberg. Deze remake is meer gebaseerd op de Broadwaymusical versie van The Color Purple. Deze remake is geregisseerd door Blitz Bazawule, regisseur van The Burial of Kojo.
Celie (Fantasia Barrino) leeft sinds het verlies van haar vriendin een zwaar leven, als eigendom van Mister (Colman Domingo), die haar mishandelt en misbruikt. Ondanks deze duistere kanten in haar leven probeert ze door te zetten en vindt ze haar kracht en hoop in de onderlinge zusterschap bij de andere vrouwen in haar leven.
Deze remake vertelt een gelijk, maar meer muzikale versie van het verhaal over een vrouw, die tijdens racistische en seksistische tijden sterk en een eigen probeert te blijven, ondanks alle moeilijke dingen waar ze hiervoor doorheen moet gaan.
De castleden tonen met hun acteerwerk goed hoe zwaar het leven voor een donkere vrouw was tijdens 1900. Door de musical aspecten worden de toon en emoties meer uitgedrukt tijdens de zang en dansscènes. Vele van deze scènes zijn door de muziekbeats meer aan een opbeurende en vrolijke kant en behouden meer treurige zangteksten. Hierdoor gaan de meer treurige emotionele momenten die de 1985 versie had toch wel wat verloren. De castleden uit de 1985 versie moesten meer met hun emoties acteren om de gevoelens van hun personages te uiten. Zo behoudt de 1985 toch een meer en iets betere emotionele, getoonde, kant.
Mensen die in, of aan de originele versie hebben gewerkt zoals Oprah Winfrey, Quincy Jones en Steven Spielberg zijn wel als producers teruggekomen naar deze remake. Andere hebben meer een kleine cameo in de film, maar zijn zo wel herkenbaar voor kenners van de originele versie.
Mr.Movies
Celie (Fantasia Barrino) leeft sinds het verlies van haar vriendin een zwaar leven, als eigendom van Mister (Colman Domingo), die haar mishandelt en misbruikt. Ondanks deze duistere kanten in haar leven probeert ze door te zetten en vindt ze haar kracht en hoop in de onderlinge zusterschap bij de andere vrouwen in haar leven.
Deze remake vertelt een gelijk, maar meer muzikale versie van het verhaal over een vrouw, die tijdens racistische en seksistische tijden sterk en een eigen probeert te blijven, ondanks alle moeilijke dingen waar ze hiervoor doorheen moet gaan.
De castleden tonen met hun acteerwerk goed hoe zwaar het leven voor een donkere vrouw was tijdens 1900. Door de musical aspecten worden de toon en emoties meer uitgedrukt tijdens de zang en dansscènes. Vele van deze scènes zijn door de muziekbeats meer aan een opbeurende en vrolijke kant en behouden meer treurige zangteksten. Hierdoor gaan de meer treurige emotionele momenten die de 1985 versie had toch wel wat verloren. De castleden uit de 1985 versie moesten meer met hun emoties acteren om de gevoelens van hun personages te uiten. Zo behoudt de 1985 toch een meer en iets betere emotionele, getoonde, kant.
Mensen die in, of aan de originele versie hebben gewerkt zoals Oprah Winfrey, Quincy Jones en Steven Spielberg zijn wel als producers teruggekomen naar deze remake. Andere hebben meer een kleine cameo in de film, maar zijn zo wel herkenbaar voor kenners van de originele versie.