[header]Daar zat ik dan in de trein op weg naar Rotterdam: het IFFR tegemoet! Een pijnlijk feit was dat ik met mijn olijke gezicht de Sprinter in plaats van de Intercity had genomen en dus moest stoppen bij haltes als Woerden en Gouda Goverwelle.. Ach, dan kan ik in ieder geval zeggen dat ik daar ook eens ben geweest![/header]Daar zat ik dan in de trein op weg naar Rotterdam: het IFFR tegemoet! Een pijnlijk feit was dat ik met mijn olijke gezicht de Sprinter in plaats van de Intercity had genomen en dus moest stoppen bij haltes als Woerden en Gouda Goverwelle.. Ach, dan kan ik in ieder geval zeggen dat ik daar ook eens ben geweest!

Vol optimisme (en zeer zwaar bepakt) kwam ik om Sprintertechnische redenen een dik half uur te laat aan in Rotterdam en kon ik mijn gewenste voorstelling niet meer in. Dan kan het gebeuren dat je op goed geluk een vervangend kaartje koopt om de tijd mee te doden. Een raak advies: koop dan geen kaartje voor The Skyjacker! Bij dezen meteen al het misbaksel van het 37e IFFR. Met een budget van pak hem beet vijfduizend dollar en een dusdanig beperkte lengte dat het voorafgegaan moest worden door (een minstens zo slappe) short, kan ik niet anders concluderen dat dit een erg domme, maar vooral nutteloze film is. Het gaat over een vliegtuigkaping in de jaren zeventig of tachtig en we volgen de dader in kwestie. Hij stapt aan boord en... ach... ik wil het er eigenlijk niet over hebben. Bah! één sterretje voor de moeite.

Ik was desondanks nog steeds gelukkig, zat vol goede moed en met zeer hoge verwachtingen was daar Unfinished Sky: de Australische remake van Hollandse glorie De Poolse Bruid. Wederom doet Monic Hendrickx mee en wat een mooie vrouw is dat toch. Ook de film is mooi, wel nogal simpel qua opzet maar dat is ook juist een kracht: de elementen van een doorsnee thriller helpen Unfinished Sky spannend te houden. En hoe kostelijk is het Monic als Afghaanse vluchtelinge (!!) op een tractor te zien rijden? Dikke pluim voor haar en regisseur Peter Duncan die terecht in heeft gezien dat De Poolse Bruid een remake waardig was.

Minder enthousiast ben ik van Cordero de Dios, die het merkwaardig genoeg erg goed doet in de publiekspeilingen. Het kan aan een slaapgebrek mijnerzijds liggen, maar waarom duurde die 91 minuten zo lang? Het gijzeldrama begint onevenwichtig, daar er teveel accent is gelegd op het nogal vermoeiende gedrag van drie dochters. De telefoon gaat constant over, want de gijzelaar houdt wel van een gezellig belletje. De paniekerige dochter slaagt er in herhaaldelijk eerst een minuut te moeten zoeken naar haar gsm voordat ze kan opnemen. En dan nog schijterig doen tegen die eikel die je vader heeft ontvoerd ook! Nee, Cordero de Dios heeft misschien sterke momenten en is stijlvast gemaakt, maar het blijft uiteindelijk een zielloze film.

Die stomme leeuw, ik weet het niet hoor. Het officiële logo doet nogal schreeuwerig aan en de verrekte trailer (nietwaar, Kaj?) is oorverdovend naar. Als er al een moment is om weg te lopen tijdens een film, is het na de eerste vijf seconden van een vertoning. Op een geheel ander niveau presteren de twintig persrecensenten die met mij naar Peter Forgacs film Own Death gingen kijken. Na pak hem beet een half uur gaf ook de laatste dikke meneer met een iets te vaak gekamd baartje het op: deze film is het kijken niet waard. Tja, daar zat ik dan: in mijn eentje naar een ongelooflijk indringende vertelling te kijken en luisteren. Ik ben sprakeloos, maar zou een boek kunnen schrijven over het magistrale [/b]Own Death[/b]. Forgacs, cultheld in de arthousewereld vanwege zijn onconventionele aanpak van ‘found footage’, heeft met zijn fictiedebuut bewezen dat het mogelijk is een bijna-doodervaring uit te leggen in beeld en taal. Twee uur bestrijkt het intrigerende spel van foto’s, slow motion film en lome voice over. En in die twee uur (waarvan ik anderhalf uur in mijn eentje heb gezeten) wordt de schemerwereld tussen de onze en het hiernamaals inzichtelijk gemaakt. Meesterwerk! En toch denk ik dat een dikke 95 procent er geen reet aan zal vinden.. Toch ga ik hem aanbevelen, doe jezelf een genoegen en gaat dat zien! Ik heb de waarheid niet in pacht, dus reacties zijn meer dan welkom.

Er is nog een week in het verschiet, dus zal ik mijn nobele missie verklappen: ik wil huidig publiekslievelingetje Cordero de Dios van zijn onverdiende troon stoten. Een waardige vervanger zal nog moeten blijken, maar ik schroom niet agressieve paden te betreden mijn doel te bereiken. Hmm, misschien heb ik gewoon een bakkie troost nodig. Het was een lange dag.

Tot nu toe gezien:

Own Death (Peter Forgács, Hongarije) [rating 5]
Cordero de Dios (Lucia Cedron, Argentinië/Frankrijk/Chili) [rating 2]
Unfinished Sky (Peter Duncan, Australië) [rating 3]
The Skyjacker (Jeff Pickett, Verenigde Staten) [rating 1]