[header] Gelukkig zit het gebabbel met prominenten er nu bijna op. Vandaag nog Hans Weingartner, de regisseur van The Edukators, die met mij gaat praten over zijn nieuwste film Reclaim Your Brain! met de Duitse wonderboy Moritz Bleibtrue. In Duitsland draait de film al een tijdje onder de titel Free Rainer en de kritieken waren niet al te denderend. [/header]Gelukkig zit het gebabbel met prominenten er nu bijna op. Vandaag nog Hans Weingartner, de regisseur van The Edukators, die met mij gaat praten over zijn nieuwste film Reclaim Your Brain! met de Duitse wonderboy Moritz Bleibtrue. In Duitsland draait de film al een tijdje onder de titel Free Rainer en de kritieken waren niet al te denderend. Niet dat The Edukators twee jaar geleden nou zo laaiend enthousiast werd onthaald, maar het was wel een frisse film met drie super goede acteurs, een prettige links-radicale boodschap en een fijne score met onder andere Jeff Buckley en Franz Ferdinand.

Sinds gisteren staat Guy Maddins nieuwe film My Winnipeg bovenaan mijn toptienlijst van de films die ik de afgelopen dagen heb gezien. Tot nu toe een lijst met vier Franse, een Canadese, Finse, IJslandse, Amerikaanse, Zuid-Koreaanse, Japanse en (welja!) een Griekse film. Die laatste was niet veel soeps, maar daar is onbekendheid met 's lands filmcultuur debet aan. Ga anders even bij jezelf te rade en noem drie Griekse regisseurs. Of überhaupt drie Griekse films. Dit ligt ‘m eraan dat distributeurs Griekse en bijvoorbeeld Turkse films links laten liggen, zodat films uit deze landen, die wel een filmtraditie hebben, geen kans krijgen in de reguliere programmering.

My Winnipeg is een nieuwe ster aan het bizarre filmfirmament van de Canadese filmmaker Guy Maddin. Een zogenaamde auteur 'if ever you saw one'. Maddin is pas op late leeftijd begonnen als regisseur. Op Maddins vorige film (Brand Upon The Brain) na heeft hij al zijn films gemaakt in het slaperige stadje Winnipeg. Bij iedere film presenteert de Canadees een unieke mengelmoes van Russische propagandafilms, zwijgende Amerikaanse films, Duits expressionisme en een vleuge Canadese tegendraadsheid. En dat met een dikke, sarcastische knipoog.

Zijn films zien er met hun vele beeldmaskers, tussentitels en grofkorrelige uiterlijk uit alsof ze uit het filmdepot van een verzamelaar van curieuze zwijgende films zijn getrokken. Slechts de voice-over en de soms confronterende en bizarre beelden van naakten en nachtmerries verraden de eigentijdsheid. Maar de spanning tussen de gedateerde wijze van het vertellen van een hedendaags verhaal is wat Maddin zo uniek maakt. En zijn films zo lastig. Want lekker wegkijken is het niet en de voice-over is vaak broodnodig. In Brand Upon The Brain loodst zijn goede vriendin Isabella Rosselini je door het eigenaardige verhaal, maar voor My Winnipeg besloot de filmmaker het zelf te doen. En een nieuw meesterwerk is geboren. Hulde aan Guy Maddin!