Er was een tijd dat topregisseur Guy Ritchie er een minder conventionele aanpak op nahield als het aankomt op scripts schrijven. Hoewel hij er nu elk jaar een nieuwe film uitrolt, was dat toendertijd niet het geval.

In een interview onthulde Ritchie dat hij "spectaculaire dyslexie" heeft. Dit zorgde ervoor dat hij zijn verhalen schreef op een manier die alleen hij kon begrijpen.

Van servet naar schrift
Zoals hij zelf zegt: "De realiteit is dat mijn schrijf- en spellingvaardigheden niet zijn ontwikkeld sinds ik twaalf was. Maar ja, mijn scenario voor 'Lock, Stock and Two Smoking Barrels' begon op servetten voordat ik het overbracht naar van die wiskundeschriften."

Gelukkig bevindt Ritchie zich in goed gezelschap, want ook Quentin Tarantino is geen best speller. Gelukkig voor hem huurde hij "een of andere slimme pief" in om het verhaal om te zetten naar een leesbaar verhaal voor de acteurs.

Typetalent
Ondanks zijn dyslexie heeft de Britse regisseur toch een ander talent als het aankomt op scripts maken: "Hoewel ik heel slecht spel, kan ik woorden eruit knallen zonder naar het scherm te kijken. Dit is een van die dingen waar ik best wel trots op ben, dat ik eigenlijk kan typen."


Lock, Stock and Two Smoking Barrels uit 1998 is een van de populairste films van Guy Ritchie en zorgde voor een lancering van zijn regie-carrière. En dat dus allemaal dankzij een stapeltje servetjes.