[header]Mijn eerste dag op het festival en nu al wijk ik totaal af van mijn voorgenomen programma. Gelukkig is niemand minder dan Paul Verhoeven daar verantwoordelijk voor.[/header]Mijn eerste dag op het festival en nu al wijk ik totaal af van mijn voorgenomen programma. Ik heb mezelf namelijk toegang weten te verschaffen tot de boekpresentatie van de vernieuwde biografie van Paul Verhoeven door Rob van Scheers. Omdat deze overlapte met de beide films die ik wilde gaan zien moest ik min of meer at random een andere film kiezen. Het werd de aardige maar verder vrij onopmerkelijke documentaire Joáquin Sabina: 19 Dias y 500 Noches.

En toen: naar de tent (het ‘paviljoen’) waar een flink aantal journalisten, fotografen en cameramannen rond een paar BN’ers zwermden onder wie Gerrit Komrij, Rob Houwer, ‘Utregs’ eigen Ronald Giphart en natuurlijk the man himself: Paul Verhoeven. Eindeloos gebeurde er niets, maar na een halfuur nam een man van de uitgeverij het woord om Rob van Scheers te introduceren. Deze gaf vervolgens een prima minicollege Verhoeven, inclusief vele bekende clips: de regenscène uit Turks Fruit, de tangoscène uit Soldaat van Oranje en de lopen-over-water-scène uit Robocop. Ook Basic Instinct (niet díe scène), Total Recall en zelfs Showgirls kwamen voorbij.

Ronald Giphart overhandigde de notoire filmmaker vervolgens de eerste versie, nog een paar anekdotes vertellend over hoe hij vol groeiende frustratie ooit nog bandjes met interviews met Verhoeven had uitgetypt, en over hoe hij ooit probeerde met zijn fotocamera zijn ‘eerste vriendin’ - Monique van de Ven - in al haar glorie vast te leggen toen Turks Fruit eens op TV kwam, en dat zelfs de totaal mislukte resultaten nog genoeg waren om te helpen bij zijn masturbatoire ondernemingen.

Verhoeven zelf zei - ik parafraseer- dat er niets gevaarlijker is voor een auteur dan de analyse van zijn biograaf te serieus te nemen en ernaar proberen te leven. Hij noemde Hitchcock als een voorbeeld van hoe het fout kan gaan: volgens Verhoeven maakte hij na de grondige analyse van zijn werk door François Truffaut geen enkele goede film meer. Hij beloofde daarom ook om met zijn volgende film juist tégen alle observaties van van Scheers in te gaan. Ik ben benieuwd.

Als afsluiter nog wat tips voor de Utrechtbezoekers. Niet qua films (daarvoor heb ik er nog niet genoeg gezien) maar voor de tijd daartussen. Als je iets wilt gaan eten in Utrecht bijvoorbeeld. Of drinken. Of shoppen zelfs misschien. Voor het avondeten kan ik o.a. de Oude Muntkelder aanraden, een pannenkoekrestaurant aan de Oude Gracht waar je goedkoop je buikje rond kan eten. Voor tapas zou ik gewoonlijk het Nachtrestaurant van de Winkel van Sinkel aanraden, maar aangezien dat elke avond is ingenomen door het festival (niet dat dat niet gezellig is) kun je uitwijken naar El Mundo op de Voorstraat, de straat achter die rare haas/ezel. En de beste pizza? Die vind je vlakbij de stadsschouwburg in de Nobelstraat, bij Santa Lucia.

Een heerlijke - en erg goedkope - kop koffie of glas muntthee, daar moet je voor naar de CoffeeStar in de bibliotheek, tegenover de Winkel van Sinkel. Je moet daar wel stil zijn - als je lekker in een comfortabele stoel wilt zitten kletsen kun je beter naar de Coffee@Company aan de vismarkt. Het beste broodje tussendoor, waar je zeker twee films op door kunt komen, dat koop je bij Mario. En de echte filmliefhebber wil natuurlijk op zoek naar dvd’s en kan daarvoor het beste terecht bij de boudisque, in een van de steegjes tussen de Oude Gracht en de Vredenburg - de Drieharingensteeg, als ik me niet vergis. En mocht je mij graag willen trakteren op een lekker kopje koffie (of dvd), dan hou ik me natuurlijk aanbevolen!