In 1975 bracht Steven Spielberg de film uit die het begin was van de zomerblockbusters: Jaws. De film was toen zo'n groot succes dat de volgende jaren verschillende creature features of monsterfilms werden gemaakt die probeerden even goed te zijn. Er is de afgelopen 50 jaar maar een van die films die je als de beste rip-off van Jaws kunt noemen.
Door de decennia heen zijn er een aantal monsterfilms verschenen die enorm vermakelijk zijn, zoals Anaconda, Deep Blue Sea en The Meg, maar geen van hen komt in de buurt van één specifieke creature feature en dat is Alligator (1980) van Lewis Teague. Hij regisseerde de film en John Sayles schreef het.
Verhaal
Alligator heeft Robert Forster, Robin Riker en Michael V. Gazzo in de hoofdrollen. Het volgt een politieagent en een reptielenspecialist die jacht maken op een gigantische, vraatzuchtige mensenetende alligator. Het dier werd jaren eerder door het toilet gespoeld en begint de inwoners van de stad aan te vallen nadat het uit het riool is ontsnapt.
Het idee van een alligator die uitgroeit tot gigantische proporties in het riool is een stadslegende die zowel absurd als inherent komisch is vanwege die absurditeit. Hoe slaagt Alligator er dan in om dit te laten werken? Vanaf het eerste moment verankert de film zichzelf in een vorm van serieuze realiteit, zonder ooit te vervallen in de overdreven ernst die veel andere creature features de das omdeed.
Alligatorboerderij
Hoe de alligator in het riool belandt, is belangrijk. De film opent met een gezin dat een alligatorboerderij bezoekt. Ze kijken naar een alligatorworstelshow die vreselijk misgaat voor de menselijke deelnemer, maar desondanks staat de dochter erop een baby-alligator als huisdier te krijgen.
De ouders gaan akkoord en kopen zelfs een aquarium voor het dier, totdat de vader op een dag het kleine beest door het toilet spoelt. Op dat moment voel je niet alleen sympathie voor het meisje, maar ook voor het reptiel zelf, omdat er op zijn minst een hint is dat ze een band hebben opgebouwd.
Regie en script
Voordat Alligator uiteindelijk bij zijn vernietigende rampage-scenes aankomt, verschuift de focus naar Detective David Madison. Zoals veel andere door het leven getekende filmagenten balanceert hij op de rand van volledige cynisme, maar dankzij het sterke script en de indrukwekkende vertolking van Forster is hij een personage waar het publiek echt graag tijd mee doorbrengt en voor wil juichen.
Hetzelfde geldt voor Dr. Marisa Kendall (Riker), die toevallig het meisje uit de openingsscène blijkt te zijn. Hun relatie begint gespannen en wanneer die uiteindelijk warmer wordt, voelt dat ook authentiek aan. Veel van wat Alligator zo goed maakt, heeft niets met de alligator zelf te maken, maar alles met de regie van Teague en vooral het script van Sayles.
Monsterfilm-actie
Teague regisseerde drie jaar later Cujo en ondanks enkele gebreken was dat een van de betere Stephen King-verfilmingen uit de jaren '80. Sayles had al ervaring met het schrijven van Jaws-achtige films met Piranha, maar hier toont hij nog beter hoe je sympathieke personages tot echte mensen maakt.
Alligator laat het publiek niet in de steek wat betreft monsterfilm-actie. De slim opgebouwde aanvalsscènes laten het monster geleidelijk in steeds meer detail zien, vergelijkbaar met Jaws. En net als Jaws schuwt de film het niet om serieuze risico's te nemen, zoals het doden van een kind.
Memorabel
Uiteindelijk is Alligator een film waarin een gigantische alligator een bruiloftsreceptie bestormt, gehost door een magnaat die illegale dierproeven sponsort. Alleen dat maakt de film al het kijken waard. Maar ook de manier waarop diezelfde scène de pure egoïstische aard van die magnaat blootlegt draagt bij aan wat Alligator zo memorabel maakt.
Wil je Alligator zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
Door de decennia heen zijn er een aantal monsterfilms verschenen die enorm vermakelijk zijn, zoals Anaconda, Deep Blue Sea en The Meg, maar geen van hen komt in de buurt van één specifieke creature feature en dat is Alligator (1980) van Lewis Teague. Hij regisseerde de film en John Sayles schreef het.
Verhaal
Alligator heeft Robert Forster, Robin Riker en Michael V. Gazzo in de hoofdrollen. Het volgt een politieagent en een reptielenspecialist die jacht maken op een gigantische, vraatzuchtige mensenetende alligator. Het dier werd jaren eerder door het toilet gespoeld en begint de inwoners van de stad aan te vallen nadat het uit het riool is ontsnapt.
Het idee van een alligator die uitgroeit tot gigantische proporties in het riool is een stadslegende die zowel absurd als inherent komisch is vanwege die absurditeit. Hoe slaagt Alligator er dan in om dit te laten werken? Vanaf het eerste moment verankert de film zichzelf in een vorm van serieuze realiteit, zonder ooit te vervallen in de overdreven ernst die veel andere creature features de das omdeed.
Alligatorboerderij
Hoe de alligator in het riool belandt, is belangrijk. De film opent met een gezin dat een alligatorboerderij bezoekt. Ze kijken naar een alligatorworstelshow die vreselijk misgaat voor de menselijke deelnemer, maar desondanks staat de dochter erop een baby-alligator als huisdier te krijgen.
De ouders gaan akkoord en kopen zelfs een aquarium voor het dier, totdat de vader op een dag het kleine beest door het toilet spoelt. Op dat moment voel je niet alleen sympathie voor het meisje, maar ook voor het reptiel zelf, omdat er op zijn minst een hint is dat ze een band hebben opgebouwd.
Regie en script
Voordat Alligator uiteindelijk bij zijn vernietigende rampage-scenes aankomt, verschuift de focus naar Detective David Madison. Zoals veel andere door het leven getekende filmagenten balanceert hij op de rand van volledige cynisme, maar dankzij het sterke script en de indrukwekkende vertolking van Forster is hij een personage waar het publiek echt graag tijd mee doorbrengt en voor wil juichen.
Hetzelfde geldt voor Dr. Marisa Kendall (Riker), die toevallig het meisje uit de openingsscène blijkt te zijn. Hun relatie begint gespannen en wanneer die uiteindelijk warmer wordt, voelt dat ook authentiek aan. Veel van wat Alligator zo goed maakt, heeft niets met de alligator zelf te maken, maar alles met de regie van Teague en vooral het script van Sayles.
Monsterfilm-actie
Teague regisseerde drie jaar later Cujo en ondanks enkele gebreken was dat een van de betere Stephen King-verfilmingen uit de jaren '80. Sayles had al ervaring met het schrijven van Jaws-achtige films met Piranha, maar hier toont hij nog beter hoe je sympathieke personages tot echte mensen maakt.
Alligator laat het publiek niet in de steek wat betreft monsterfilm-actie. De slim opgebouwde aanvalsscènes laten het monster geleidelijk in steeds meer detail zien, vergelijkbaar met Jaws. En net als Jaws schuwt de film het niet om serieuze risico's te nemen, zoals het doden van een kind.
Memorabel
Uiteindelijk is Alligator een film waarin een gigantische alligator een bruiloftsreceptie bestormt, gehost door een magnaat die illegale dierproeven sponsort. Alleen dat maakt de film al het kijken waard. Maar ook de manier waarop diezelfde scène de pure egoïstische aard van die magnaat blootlegt draagt bij aan wat Alligator zo memorabel maakt.
Wil je Alligator zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
