Marlon Brando stond bekend als intens, onvoorspelbaar en vaak afstandelijk, maar op de set van de film Bedtime Story uit 1964 liet hij een heel andere kant van zichzelf zien. De reden? Zijn hilarische tegenspeler David Niven, die Brando zo aan het lachen maakte dat hij zijn werk nauwelijks nog kon doen.
De film, geregisseerd door Ralph Levy, draait om twee oplichters aan de Franse Rivièra die besluiten samen te werken om een rijke erfgename te misleiden. Brando speelt de grofgebekte Amerikaanse Freddy Benson, terwijl Niven een charmante Britse oplichter speelt die zich voordoet als een verbannen prins.
Zware opnames
De productie werd berucht om het aantal verknalde takes door Brando's oncontroleerbare lachbuien. "Ik kon gewoon niet acteren," gaf hij later toe. Zelfs toen hij probeerde langs Niven heen te kijken om zijn lach te onderdrukken, mislukte dat hopeloos. Uiteindelijk smeekte de regisseur hem om zijn dressingroom op te zoeken.
Zelfs daar bleef hij hardop lachen in een kussen, tot frustratie van de crew. Hoewel de film zelf niet als een komedieklassieker de boeken inging, waren de opnames blijkbaar stukken vermakelijker dan het eindresultaat. Brando gaf ruiterlijk toe: "Samen hebben we veel film verspild."
Grote naam
David Niven was op dat moment al een gevestigde naam in Hollywood, met rollen in Wuthering Heights en Separate Tables, waarvoor hij zelfs een Oscar-nominatie kreeg. Hoewel hij geen komiek was, stond hij bekend om zijn charmante aanwezigheid en gevatte humor, op en naast de set.
Naast Brando en Niven speelde ook Shirley Jones een hoofdrol in Bedtime Story. De film had een relatief bescheiden budget van zo'n $3 miljoen, maar bracht wereldwijd ruim $6 miljoen op, zeker niet slecht voor een luchtige komedie uit die tijd.
Zeldzaam plezier
Brando zou later bekennen dat hij zelden zo veel lol had gehad tijdens een productie. Voor een acteur die bekendstond om zijn zwaarmoedige method-acting, was dit een zeldzaam moment van lichtheid. Soms is het beste medicijn op een donkere dag simpelweg een goede grap op de juiste tijd.
De film, geregisseerd door Ralph Levy, draait om twee oplichters aan de Franse Rivièra die besluiten samen te werken om een rijke erfgename te misleiden. Brando speelt de grofgebekte Amerikaanse Freddy Benson, terwijl Niven een charmante Britse oplichter speelt die zich voordoet als een verbannen prins.
Zware opnames
De productie werd berucht om het aantal verknalde takes door Brando's oncontroleerbare lachbuien. "Ik kon gewoon niet acteren," gaf hij later toe. Zelfs toen hij probeerde langs Niven heen te kijken om zijn lach te onderdrukken, mislukte dat hopeloos. Uiteindelijk smeekte de regisseur hem om zijn dressingroom op te zoeken.
Zelfs daar bleef hij hardop lachen in een kussen, tot frustratie van de crew. Hoewel de film zelf niet als een komedieklassieker de boeken inging, waren de opnames blijkbaar stukken vermakelijker dan het eindresultaat. Brando gaf ruiterlijk toe: "Samen hebben we veel film verspild."
Grote naam
David Niven was op dat moment al een gevestigde naam in Hollywood, met rollen in Wuthering Heights en Separate Tables, waarvoor hij zelfs een Oscar-nominatie kreeg. Hoewel hij geen komiek was, stond hij bekend om zijn charmante aanwezigheid en gevatte humor, op en naast de set.
Naast Brando en Niven speelde ook Shirley Jones een hoofdrol in Bedtime Story. De film had een relatief bescheiden budget van zo'n $3 miljoen, maar bracht wereldwijd ruim $6 miljoen op, zeker niet slecht voor een luchtige komedie uit die tijd.
Zeldzaam plezier
Brando zou later bekennen dat hij zelden zo veel lol had gehad tijdens een productie. Voor een acteur die bekendstond om zijn zwaarmoedige method-acting, was dit een zeldzaam moment van lichtheid. Soms is het beste medicijn op een donkere dag simpelweg een goede grap op de juiste tijd.
