Na het winnen van de Oscar voor Beste Buitenlandse Film in 2002 voor No Man's Land, werd Danis Tanovic door Hollywood binnengehaald om Triage te schrijven en regisseren, een film die in 2009 werd uitgebracht maar nauwelijks impact maakte.
Triage is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Amerikaanse oorlogscorrespondent Scott Anderson. De film richt zich op de psychologische gevolgen van oorlog voor een oorlogsfotograaf en onderzoekt hoe trauma en herinnering diep kunnen doordringen in iemands leven.
Verhaal
De hoofdrollen worden vertolkt door Colin Farrell, Paz Vega en Christopher Lee. Het verhaal speelt zich af rond 1988, tijdens de Anfal-genocide tegen de Koerden in Irak. We volgen Mark Walsh (Farrell), een oorlogsfotograaf die na een levensgevaarlijke opdracht in Koerdistan getraumatiseerd terugkeert naar huis. Hij is fysiek verzwakt en psychologisch gebroken, en de kijker ontdekt geleidelijk wat hij heeft meegemaakt.
Wanneer Mark thuiskomt in Dublin, is zijn gedrag afstandelijk en onverklaarbaar - vooral voor zijn vriendin Elena (Vega). Zij schakelt uiteindelijk de hulp in van haar grootvader Joaquín (Lee), een Spaanse psychiater en voormalig oorlogsveteraan, om Mark te helpen zijn trauma te verwerken.
Verdeelde reacties
Om zich voor te bereiden op zijn rol, viel Farrell 20 kilogram af en onderging hij een lichamelijke transformatie die veel indruk maakte. Zijn dieet bestond naar verluidt uit zwarte koffie, Diet Coke en tonijn. Zijn performance wordt vaak geprezen als ingetogen maar intens, met sterke tegenspelers als Lee, die in een van zijn laatste dramatische rollen te zien is.
Triage kreeg wel verdeelde reacties van critici. Sommigen prezen de diepgang en thematische ernst, terwijl anderen vonden dat de film een te traag tempo had of te zwaar aanvoelde. Hoewel de film op festivals vertoond werd (waaronder in Toronto), kreeg Triage slechts een beperkte bioscooprelease en bleef het grotendeels onbekend bij het grote publiek.
Omgekeerde van veel oorlogsfilms
Dit is jammer, want de film onderzoekt op indrukwekkende wijze posttraumatische stress via hoofdpersonage Mark. Triage is het omgekeerde van veel oorlogsfilms die zich richten op het geweld zelf; hier staat juist de psychologische nasleep centraal.
Naarmate we Mark beter leren kennen en zijn geforceerde nonchalante houding doorzien, wordt duidelijk hoe afstandelijkheid vaak een gebrekkige vervanging is voor de directe confrontatie met het geweld en trauma dat oorlog met zich meebrengt.
Spaart kijkers niet
De film spaart de kijker niet en is zeker geen optimistische vertelling, maar vindt toch enige hoop op herstel - zij het onvolledig - in de complexe relaties binnen een disfunctionele familie. En bovenal is het een genoegen om Lee te zien schitteren in een rol die recht doet aan zijn talent.
Triage wordt vandaag de dag dan ook beschouwd als een onderbelichte maar waardevolle bijdrage aan het genre van post-oorlogsdrama's en de film is zeker de moeite waard om eens te zien.
Kijken?
Wil je Triage zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
Triage is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Amerikaanse oorlogscorrespondent Scott Anderson. De film richt zich op de psychologische gevolgen van oorlog voor een oorlogsfotograaf en onderzoekt hoe trauma en herinnering diep kunnen doordringen in iemands leven.
Verhaal
De hoofdrollen worden vertolkt door Colin Farrell, Paz Vega en Christopher Lee. Het verhaal speelt zich af rond 1988, tijdens de Anfal-genocide tegen de Koerden in Irak. We volgen Mark Walsh (Farrell), een oorlogsfotograaf die na een levensgevaarlijke opdracht in Koerdistan getraumatiseerd terugkeert naar huis. Hij is fysiek verzwakt en psychologisch gebroken, en de kijker ontdekt geleidelijk wat hij heeft meegemaakt.
Wanneer Mark thuiskomt in Dublin, is zijn gedrag afstandelijk en onverklaarbaar - vooral voor zijn vriendin Elena (Vega). Zij schakelt uiteindelijk de hulp in van haar grootvader Joaquín (Lee), een Spaanse psychiater en voormalig oorlogsveteraan, om Mark te helpen zijn trauma te verwerken.
Verdeelde reacties
Om zich voor te bereiden op zijn rol, viel Farrell 20 kilogram af en onderging hij een lichamelijke transformatie die veel indruk maakte. Zijn dieet bestond naar verluidt uit zwarte koffie, Diet Coke en tonijn. Zijn performance wordt vaak geprezen als ingetogen maar intens, met sterke tegenspelers als Lee, die in een van zijn laatste dramatische rollen te zien is.
Triage kreeg wel verdeelde reacties van critici. Sommigen prezen de diepgang en thematische ernst, terwijl anderen vonden dat de film een te traag tempo had of te zwaar aanvoelde. Hoewel de film op festivals vertoond werd (waaronder in Toronto), kreeg Triage slechts een beperkte bioscooprelease en bleef het grotendeels onbekend bij het grote publiek.
Omgekeerde van veel oorlogsfilms
Dit is jammer, want de film onderzoekt op indrukwekkende wijze posttraumatische stress via hoofdpersonage Mark. Triage is het omgekeerde van veel oorlogsfilms die zich richten op het geweld zelf; hier staat juist de psychologische nasleep centraal.
Naarmate we Mark beter leren kennen en zijn geforceerde nonchalante houding doorzien, wordt duidelijk hoe afstandelijkheid vaak een gebrekkige vervanging is voor de directe confrontatie met het geweld en trauma dat oorlog met zich meebrengt.
Spaart kijkers niet
De film spaart de kijker niet en is zeker geen optimistische vertelling, maar vindt toch enige hoop op herstel - zij het onvolledig - in de complexe relaties binnen een disfunctionele familie. En bovenal is het een genoegen om Lee te zien schitteren in een rol die recht doet aan zijn talent.
Triage wordt vandaag de dag dan ook beschouwd als een onderbelichte maar waardevolle bijdrage aan het genre van post-oorlogsdrama's en de film is zeker de moeite waard om eens te zien.
Kijken?
Wil je Triage zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
