Lachen, huilen, ongemakkelijk wegkijken - en dat allemaal binnen één film - dát is de ware kracht van cinema. Films kunnen een breed scala aan emoties oproepen bij hun publiek. Volgens de wetenschap is één bepaalde film de zieligste aller tijden. Niemand zou het aan het einde droog kunnen houden. Let op: SPOILERS!
In tegenstelling tot sommige andere kunstvormen, kunnen films opzettelijk worden afgestemd om specifieke emoties op te roepen. Een droevig liedje wordt zelden ineens vrolijk en wanneer heb je ooit een schilderij gezien dat je liet lachen, om je vervolgens direct daarna te laten schrikken? Niets raakt je zo diep als een film. Films kunnen ons helpen om onze diepste emoties onder ogen te zien, vooral verdriet - iets wat mensen vaak liever vermijden.
Verdrietigste film
Door de geschiedenis van de film heen zijn er talloze hartverscheurende momenten geweest: van het aangrijpende einde van The Green Mile tot de volledige tragiek van The Pianist en natuurlijk het allesverwoestende moment waarin Bambi's moeder sterft in de klassieke Disney-film; stuk voor stuk scènes die de tranen rijkelijk laten vloeien.
Het is zelfs bijna een eigen genre geworden, waarin films erop gericht zijn hun publiek tot huilen te brengen. Maar als het aankomt op de verdrietigste film aller tijden, dan kunnen we gelukkig de goede, ouderwetse wetenschap raadplegen voor een definitief antwoord.
Onderzoek
De psychologen James Gross en Robert Levinson voerden in 1988 een studie uit aan de universiteit van California, Berkeley, waarin ze de relatie tussen emotie en filmscènes onderzochten. Het onderzoek bestond eruit om uit films scènes te selecteren die een specifieke emotie opriepen.
Voor het gevoel van verdriet ontdekten Gross en Levinson dat - van 78 zorgvuldig gekozen scènes die aan zo'n 500 studentenvrijwilligers werden getoond - de slotscène van het sportdrama The Champ uit 1979 de meest verdrietige was. Het is misschien geen film die je direct bekend voorkomt, en als je jezelf een flinke emotionele klap wilt besparen, raden we aan om hem niet op te zoeken.
Emotionele molen
The Champ is een sportfilm van Franco Zeffirelli met een neo-noir twist. Het is een remake van de gelijknamige film uit 1931 van King Vidor, die destijds een Oscar won. Jon Voight speelt Billy Flynn, een voormalig bokskampioen die probeert zijn beschadigde relatie met zijn zoon T.J. (Ricky Schroder) en ex-vrouw Annie Phillips (Faye Dunaway) te herstellen terwijl hij zich klaarmaakt voor een comeback in de ring.
Het drietal wordt tijdens de film door een emotionele molen gehaald, maar het is vooral de laatste scène die de gevoelige snaar raakt. Daarin sterft Billy na afloop van zijn gevecht, terwijl zijn zoon T.J. toekijkt en langzaam tot het besef komt dat hij nu echt niemand meer heeft die hij "papa" kan noemen.
Laatste scène
T.J. brengt bijna de volledige drie minuten van de scène snikkend en in volledige paniek door, starend naar het levenloze lichaam van zijn vader. "Ik word nog steeds verdrietig als ik die jongen zie huilen met heel zijn hart", zei Gross over de scène, terwijl Levinson eraan toevoegde: "Het thema van onherroepelijk verlies, het is allemaal samengebald in die twee of drie minuten."
Het is een krachtige scène die iedereen aan het scherm gekluisterd achterlaat, grijpend naar zakdoeken en met tranen die onstuitbaar stromen. Volgens het wetenschappelijke onderzoek van Gross en Levinson is The Champ dus de verdrietigste film aller tijden, nóg pijnlijker dan Bambi.
Kijken?
Wil je The Champ zien? Je kunt de film huren en kopen op Prime Video. Maar zorg ervoor dat je een doos zakdoeken bij je hebt als je naar de film kijkt.
In tegenstelling tot sommige andere kunstvormen, kunnen films opzettelijk worden afgestemd om specifieke emoties op te roepen. Een droevig liedje wordt zelden ineens vrolijk en wanneer heb je ooit een schilderij gezien dat je liet lachen, om je vervolgens direct daarna te laten schrikken? Niets raakt je zo diep als een film. Films kunnen ons helpen om onze diepste emoties onder ogen te zien, vooral verdriet - iets wat mensen vaak liever vermijden.
Verdrietigste film
Door de geschiedenis van de film heen zijn er talloze hartverscheurende momenten geweest: van het aangrijpende einde van The Green Mile tot de volledige tragiek van The Pianist en natuurlijk het allesverwoestende moment waarin Bambi's moeder sterft in de klassieke Disney-film; stuk voor stuk scènes die de tranen rijkelijk laten vloeien.
Het is zelfs bijna een eigen genre geworden, waarin films erop gericht zijn hun publiek tot huilen te brengen. Maar als het aankomt op de verdrietigste film aller tijden, dan kunnen we gelukkig de goede, ouderwetse wetenschap raadplegen voor een definitief antwoord.
Onderzoek
De psychologen James Gross en Robert Levinson voerden in 1988 een studie uit aan de universiteit van California, Berkeley, waarin ze de relatie tussen emotie en filmscènes onderzochten. Het onderzoek bestond eruit om uit films scènes te selecteren die een specifieke emotie opriepen.
Voor het gevoel van verdriet ontdekten Gross en Levinson dat - van 78 zorgvuldig gekozen scènes die aan zo'n 500 studentenvrijwilligers werden getoond - de slotscène van het sportdrama The Champ uit 1979 de meest verdrietige was. Het is misschien geen film die je direct bekend voorkomt, en als je jezelf een flinke emotionele klap wilt besparen, raden we aan om hem niet op te zoeken.
Emotionele molen
The Champ is een sportfilm van Franco Zeffirelli met een neo-noir twist. Het is een remake van de gelijknamige film uit 1931 van King Vidor, die destijds een Oscar won. Jon Voight speelt Billy Flynn, een voormalig bokskampioen die probeert zijn beschadigde relatie met zijn zoon T.J. (Ricky Schroder) en ex-vrouw Annie Phillips (Faye Dunaway) te herstellen terwijl hij zich klaarmaakt voor een comeback in de ring.
Het drietal wordt tijdens de film door een emotionele molen gehaald, maar het is vooral de laatste scène die de gevoelige snaar raakt. Daarin sterft Billy na afloop van zijn gevecht, terwijl zijn zoon T.J. toekijkt en langzaam tot het besef komt dat hij nu echt niemand meer heeft die hij "papa" kan noemen.
Laatste scène
T.J. brengt bijna de volledige drie minuten van de scène snikkend en in volledige paniek door, starend naar het levenloze lichaam van zijn vader. "Ik word nog steeds verdrietig als ik die jongen zie huilen met heel zijn hart", zei Gross over de scène, terwijl Levinson eraan toevoegde: "Het thema van onherroepelijk verlies, het is allemaal samengebald in die twee of drie minuten."
Het is een krachtige scène die iedereen aan het scherm gekluisterd achterlaat, grijpend naar zakdoeken en met tranen die onstuitbaar stromen. Volgens het wetenschappelijke onderzoek van Gross en Levinson is The Champ dus de verdrietigste film aller tijden, nóg pijnlijker dan Bambi.
Kijken?
Wil je The Champ zien? Je kunt de film huren en kopen op Prime Video. Maar zorg ervoor dat je een doos zakdoeken bij je hebt als je naar de film kijkt.
