David Lynch kwam begin dit jaar te overlijden. De geliefde regisseur liet ons pareltjes achter als The Elephant Man en Mulholland Drive, maar toen hij in 1986 Blue Velvet uitbracht veroorzaakte hij een storm aan reacties.
De film werd in eerste instantie verafschuwd vanwege een onderliggende duisternis vol seksueel geweld en fetisjisme. Voor velen was dit destijds ronduit schokkend, voor anderen een meesterlijke dissectie van de Amerikaanse droom.
Verhaal
Centraal in de film staat de jonge Jeffrey Beaumont (Kyle MacLachlan), die in zijn rustige stadje een afgesneden mensenoor vindt. Zijn nieuwsgierigheid om erachter te komen van wie deze is leidt hem naar nachtclubzangeres Dorothy Vallens (Isabella Rossellini).
Zij heeft het allesbehalve makkelijk, aangezien zij wordt uitgebuit door de gewelddadige en sadistische Frank Booth (Dennis Hopper). Lynch schetst een beklemmende wereld, waarin schoonheid en wreedheid vaak hand in hand gaan, maar niet iedereen was hier een fan van.
Schok en controverse
Bij de release waren er dan ook veel critici verbijsterd door de expliciete scènes en de psychologische intensiteit. Vooral Rossellini kreeg kritiek te verduren vanwege de kwetsbare en seksueel geladen rol, terwijl Hoppers vertolking van Frank Booth werd omschreven als een van de meest angstaanjagende ooit.
Sommige recensenten gingen zelfs verder en noemden de film ziekelijk en verwerpelijk. Door de jaren heen begonnen de meeste mensen toch echter anders naar Blue Velvet te kijken, namelijk als een baanbrekend kunstwerk dat film noir, horror en melodrama durfde te mengen.
Van shock naar klassieker
Vandaag de dag heeft Blue Velvet dan ook een cultstatus bereikt en wordt het juist beschouwd als een van de beste werken van Lynch. Wat ooit vooral werd gezien als provocatie, geldt nu als een mijlpaal in de moderne Amerikaanse cinema.
Ook interessant
Al 50 jaar oud, maar nog steeds een van de ziekste films aller tijden is...
Het komt wel vaker voor, films die worden verboden vanwege politieke inhoud of extreem gewelddadige scènes. Pink Flamingos van John Waters ging echter...[Lees verder]
De film werd in eerste instantie verafschuwd vanwege een onderliggende duisternis vol seksueel geweld en fetisjisme. Voor velen was dit destijds ronduit schokkend, voor anderen een meesterlijke dissectie van de Amerikaanse droom.
Verhaal
Centraal in de film staat de jonge Jeffrey Beaumont (Kyle MacLachlan), die in zijn rustige stadje een afgesneden mensenoor vindt. Zijn nieuwsgierigheid om erachter te komen van wie deze is leidt hem naar nachtclubzangeres Dorothy Vallens (Isabella Rossellini).
Zij heeft het allesbehalve makkelijk, aangezien zij wordt uitgebuit door de gewelddadige en sadistische Frank Booth (Dennis Hopper). Lynch schetst een beklemmende wereld, waarin schoonheid en wreedheid vaak hand in hand gaan, maar niet iedereen was hier een fan van.
Schok en controverse
Bij de release waren er dan ook veel critici verbijsterd door de expliciete scènes en de psychologische intensiteit. Vooral Rossellini kreeg kritiek te verduren vanwege de kwetsbare en seksueel geladen rol, terwijl Hoppers vertolking van Frank Booth werd omschreven als een van de meest angstaanjagende ooit.
Sommige recensenten gingen zelfs verder en noemden de film ziekelijk en verwerpelijk. Door de jaren heen begonnen de meeste mensen toch echter anders naar Blue Velvet te kijken, namelijk als een baanbrekend kunstwerk dat film noir, horror en melodrama durfde te mengen.
Van shock naar klassieker
Vandaag de dag heeft Blue Velvet dan ook een cultstatus bereikt en wordt het juist beschouwd als een van de beste werken van Lynch. Wat ooit vooral werd gezien als provocatie, geldt nu als een mijlpaal in de moderne Amerikaanse cinema.
Ook interessant
Al 50 jaar oud, maar nog steeds een van de ziekste films aller tijden is...
Het komt wel vaker voor, films die worden verboden vanwege politieke inhoud of extreem gewelddadige scènes. Pink Flamingos van John Waters ging echter...[Lees verder]
