Richard Gere werd in de jaren tachtig gepresenteerd als dé nieuwe Hollywood-hartenbreker. Met American Gigolo en An Officer and a Gentleman groeide hij uit tot een van de grootste sekssymbolen van zijn generatie. Toch voelde Gere zich niet prettig in die positie en begon zijn carrière te haperen.
In plaats van zich naar de A-lijst te werken, koos hij voor minder succesvolle projecten. Films als King David en No Mercy flopten bij de box office en bezorgden hem de reputatie van een onbetrouwbare leading man. Tegen het einde van de jaren tachtig leek zijn ster tanende.
Resolute beslissing
Rond die tijd kreeg Gere echter een onverwachte kans. Producent Joel Silver zag hem als de perfecte keuze voor de hoofdrol in Die Hard. Gere wees de rol echter resoluut af met de woorden dat hij "geen interesse had" in het project, ondanks een royale salarisverhoging.
Ironisch genoeg had bijna elke andere mannelijke ster de rol ook afgewezen. Uiteindelijk kwam de studio terecht bij Bruce Willis. Hij kreeg een ongekend salaris van 5 miljoen dollar, wat destijds voor opschudding zorgde in Hollywood.
Verrassend resultaat
Aanvankelijk geloofde niemand dat Willis het zou redden als actieheld. Testpubliek lachte zelfs toen zijn gezicht in trailers verscheen. Maar na de release in 1988 groeide Die Hard uit tot een ongekende hit, met een opbrengst van meer dan 140 miljoen dollar wereldwijd.
Voor Willis betekende het de geboorte van een franchise en zijn definitieve doorbraak. Voor Gere daarentegen werd het een gemiste kans, al maakte hij kort daarna een comeback met de romantische komedie Pretty Woman, die wereldwijd ruim 460 miljoen dollar opbracht.
Beslissende keuze
Achteraf is het moeilijk om Gere voor te stellen als John McClane die het opneemt tegen Hans Gruber in de Nakatomi Plaza. Toch bewijst dit verhaal hoe één keuze een carrière compleet kan veranderen. Gere koos voor afstand, maar Willis schreef juist filmgeschiedenis.
In plaats van zich naar de A-lijst te werken, koos hij voor minder succesvolle projecten. Films als King David en No Mercy flopten bij de box office en bezorgden hem de reputatie van een onbetrouwbare leading man. Tegen het einde van de jaren tachtig leek zijn ster tanende.
Resolute beslissing
Rond die tijd kreeg Gere echter een onverwachte kans. Producent Joel Silver zag hem als de perfecte keuze voor de hoofdrol in Die Hard. Gere wees de rol echter resoluut af met de woorden dat hij "geen interesse had" in het project, ondanks een royale salarisverhoging.
Ironisch genoeg had bijna elke andere mannelijke ster de rol ook afgewezen. Uiteindelijk kwam de studio terecht bij Bruce Willis. Hij kreeg een ongekend salaris van 5 miljoen dollar, wat destijds voor opschudding zorgde in Hollywood.
Verrassend resultaat
Aanvankelijk geloofde niemand dat Willis het zou redden als actieheld. Testpubliek lachte zelfs toen zijn gezicht in trailers verscheen. Maar na de release in 1988 groeide Die Hard uit tot een ongekende hit, met een opbrengst van meer dan 140 miljoen dollar wereldwijd.
Voor Willis betekende het de geboorte van een franchise en zijn definitieve doorbraak. Voor Gere daarentegen werd het een gemiste kans, al maakte hij kort daarna een comeback met de romantische komedie Pretty Woman, die wereldwijd ruim 460 miljoen dollar opbracht.
Beslissende keuze
Achteraf is het moeilijk om Gere voor te stellen als John McClane die het opneemt tegen Hans Gruber in de Nakatomi Plaza. Toch bewijst dit verhaal hoe één keuze een carrière compleet kan veranderen. Gere koos voor afstand, maar Willis schreef juist filmgeschiedenis.
