Michael Caine heeft in zijn lange carrière werkelijk alles meegemaakt. Van Oscarwinnende performances tot films die volgens hemzelf nooit het daglicht hadden mogen zien. Maar onder al die rollen is er volgens Caine eentje die hem het meeste geluk bracht: zijn hoofdrol in de Italiaanse film Youth uit 2015.
De inmiddels gepensioneerde acteur speelde zeven decennia lang in klassiekers, komedies en grote Hollywoodproducties. Toch was Youth, geregisseerd door Paolo Sorrentino, voor hem persoonlijk de grootste mijlpaal. Het was volgens Caine de rol die het verst van zijn eigen persoonlijkheid afstond, en dat maakte hem trots.
Rol
In Youth vertolkt Caine de rol van Fred Ballinger, een gepensioneerde componist die in de Zwitserse Alpen nadenkt over zijn leven en prestaties. Het verhaal raakt aan ouderdom, spijt en herinneringen, thema's die hem als acteur uitdaagden om volledig op te gaan in een karakter dat niets op hem leek.
De film ontving lovende kritieken, werd genomineerd voor de Gouden Palm in Cannes en leverde Caine een nominatie op voor Beste Acteur bij de European Film Awards. Naast hem schitteren Harvey Keitel, Rachel Weisz en Paul Dano. Ondanks de sterrencast en erkenning was het voor Caine vooral een diepe persoonlijke overwinning.
Andere motivatie
Hoewel Caine twee Oscars won speelde hij ook in weinig geliefde titels als Jaws: The Revenge en The Last Witch Hunter. Hij gaf zelf vaak toe dat niet elke film om artistieke redenen werd aangenomen, maar soms "voor de hypotheek".
Met Youth voelde hij echter opnieuw de magie van acteren zoals hij die vroeger kende. "Je ziet mij niet, je ziet alleen het personage," zei Caine trots in een interview. Voor hem was dat de ultieme bevestiging dat zijn vakmanschap nog springlevend was.
Trots
Caine benadrukt dat Youth waarschijnlijk de performance is waar hij het allermeest tevreden over is. Hij voelde zich compleet losgemaakt van zijn bekende imago als filmicoon. Dat zo'n subtiele en emotioneel geladen rol hem zijn grootste geluk bracht, spreekt boekdelen over zijn ontwikkeling als acteur.
De inmiddels gepensioneerde acteur speelde zeven decennia lang in klassiekers, komedies en grote Hollywoodproducties. Toch was Youth, geregisseerd door Paolo Sorrentino, voor hem persoonlijk de grootste mijlpaal. Het was volgens Caine de rol die het verst van zijn eigen persoonlijkheid afstond, en dat maakte hem trots.
Rol
In Youth vertolkt Caine de rol van Fred Ballinger, een gepensioneerde componist die in de Zwitserse Alpen nadenkt over zijn leven en prestaties. Het verhaal raakt aan ouderdom, spijt en herinneringen, thema's die hem als acteur uitdaagden om volledig op te gaan in een karakter dat niets op hem leek.
De film ontving lovende kritieken, werd genomineerd voor de Gouden Palm in Cannes en leverde Caine een nominatie op voor Beste Acteur bij de European Film Awards. Naast hem schitteren Harvey Keitel, Rachel Weisz en Paul Dano. Ondanks de sterrencast en erkenning was het voor Caine vooral een diepe persoonlijke overwinning.
Andere motivatie
Hoewel Caine twee Oscars won speelde hij ook in weinig geliefde titels als Jaws: The Revenge en The Last Witch Hunter. Hij gaf zelf vaak toe dat niet elke film om artistieke redenen werd aangenomen, maar soms "voor de hypotheek".
Met Youth voelde hij echter opnieuw de magie van acteren zoals hij die vroeger kende. "Je ziet mij niet, je ziet alleen het personage," zei Caine trots in een interview. Voor hem was dat de ultieme bevestiging dat zijn vakmanschap nog springlevend was.
Trots
Caine benadrukt dat Youth waarschijnlijk de performance is waar hij het allermeest tevreden over is. Hij voelde zich compleet losgemaakt van zijn bekende imago als filmicoon. Dat zo'n subtiele en emotioneel geladen rol hem zijn grootste geluk bracht, spreekt boekdelen over zijn ontwikkeling als acteur.
