Vorig jaar probeerde ik naast recensies ook een beetje een sfeertekening van het festival te geven. In mijn vorige stukje had ik dat nagelaten, want de sfeer van de eerste paar dagen kon met een woord worden beschreven: druilerig. Of, nou ja, eigenlijk ronduit regenachtig. Maar: de buien houden zich vandaag koest, het zonnetje liet zich zelfs zien, en dan is het opeens een stuk gezelliger. Ik zou zelfs tot "bruisend" willen gaan. Het leuke van het filmfestival is toch dat er mensen naartoe gaan die je niet echt als cinefiel kan bestempelen. Zo zat ik gisteren in de trein met een groep bierdrinkende Delftse studenten op weg naar A L'aventure. Mijn beknopte beschrijving ("slechte film, wel veel blote tieten") vonden ze een contradictio in terminis.
Mijn allereerste IFFR-film was, een paar jaar geleden, Les Amants Réguliers van Philippe Garrel. Dit keer heb ik zijn nieuwe film La Frontière de L'aube gekeken, die eerlijk gezegd een beetje tegenviel. Wederom werd de hoofdrol gespeeld door de zoon van de regisseur, Louis, en naar hem kijk ik altijd met plezier, maar vergeleken met de eerdere film was hier het verhaal veel concreter en minder boeiend, en al waren de zwart-wit beelden weer beeldschoon, ze waren lang niet zo evocatief. Het eerste gedeelte van de film, waarin de romance tussen de hoofdpersoon, een fotograaf, en een mooie maar labiele actrice, is interessant genoeg, maar helaas ontspoort de film daarna nogal.
Tokyo Sonata lijkt na een veelbelovende eerste helft ook te ontsporen, maar regisseur Kiyoshi Kurosawa weet onverwacht aan het einde toch alle draadjes samen te binden, en zijn film met een prachtige, ontroerende scène af te ronden. Het is een film rond een ongelukkige familie: vader is zijn baan kwijt maar durft dat niet thuis te vertellen, de oudste zoon blijft nachtenlang weg en zoekt een doel in zijn leven, de jongste zoon wil piano spelen maar mag het niet, en de moeder doet haar best, maar voelt zich in haar leven opgesloten. De film is vooral aan het begin vrij langzaam, maar door de precieze observatie is het een erg grappige, fascinerende film, die bovendien prachtig gefilmd is.
[rating 4]
Achilles and the Tortoise komt ook uit Japan, en gaat in het begin ook om twee ouders met een artistieke zoon. Toch zijn de films volstrekt verschillend: waar Tokyo Sonata ondanks de absurde elementen duidelijk in de werkelijkheid is gegrond, is Achilles and the Tortoise gewoon absurd tot en met. Het jongetje dat altijd zit te schilderen wordt een jongeman, die moeite heeft zijn eigen stijl te vinden, en vervolgens een oude man (gespeeld door de regisseur, Takeshi Kitano) die de zoektocht naar artistiek succes tot absurde uitersten voortzet. De film komt wat langzaam op gang, en een conventionele komedie kan het niet genoemd worden, maar het gedeelte dat zich op de kunstacademie afspeelt is bijzonder grappig, en de schilderijen (allemaal van de hand van Kitano) bieden een mooie ironische tocht door de moderne kunstgeschiedenis.
[rating 3]
De tot nu toe grappigste en warmste film van het festival is zonder twijfel The Baby Formula, een faux-documentaire uit Canada over twee vrouwen die elkaars baby dragen. Yup: elkaars baby, dus twee baby's waar geen man aan te pas is gekomen - als je de nerderige onderzoekers tenminste niet meetelt. Gelukkig wordt de film nooit polemisch over homorechten of de ethische grenzen van de wetenschap, maar gebruikt het dit uitgangspunt voor een komedie over liefde, zwangerschap, ouderschap, en familierelaties, waar je regelmatig van dubbel ligt - het is het soort film waar je soms grappen mist omdat je nog om de vorige aan het lachen bent. Het feit dat de hoofdrolspeelsters zelf zwanger waren en dat hun ervaringen ook in de film zijn verwerkt zorgt er bovendien voor dat de film in de werkelijkheid gegrond blijft, ondanks de futuristische premisse.
[rating 4]
Verder nog gezien:
Wendy and Lucy, waarover Kaj al geschreven heeft (3 sterren)
Flashbacks of a Fool (3 sterren)
Puccini e la fanchiula (3.5 ster)
Morgen is mijn laatste dag alweer...maar dan is de beurt aan Kaj, dus verslag daarvan komt maandag.
