Een nieuwe lente, een nieuwe lading Telefilms. Het is inmiddels de tiende editie van dit project, dat de band tussen de Nederlandse film, de omroep en het publiek moet versterken via films over maatschappelijke themas. Dit jaar zijn dat onder meer orgaandonatie, integratieproblemen en een heleboel coke.
Elke zondagavond een maatschappelijk verantwoorde Telefilm, het klinkt bijna als een nieuwe vorm van kerkgang. Maar wie bang is voor zes lange, heilzame avonden kan vooralsnog opgelucht ademhalen: de eerste twee Telefilms zijn van het luchtige soort. Coach van Joram Lürsen is een geestig en actueel portret van de clash tussen een Marokkaans straatschoffie en een rijke Amsterdam-Zuidmoeder, die de jongen via een van de tegenwoordig overal opduikende maatjesprojecten onder haar hoede neemt. Van begin af aan is duidelijk dat Suzanne (Anneke Blok) eigenlijk alleen maar coach wordt om haar eigen ijdelheid te strelen, en ook de door zijn vader in het coachprogramma gedwongen Soukri (Mamoun Elyounoussi) is een weinig geestdriftige projectpuber. Beide hoofdpersonen maken in feite misbruik van elkaar. Toch weet Lürsen zijn karakters met compassie voor het voetlicht te brengen en ondanks een flink pakket schrijnende grappen weigert zijn film cynisch te worden.
Taartman speelt zich in een totaal andere wereld af. Deze gezellig kneuterige Telefilm gaat over banketbakker Ben (Jaap Spijkers), een goedzak die door zijn koopverslaafde vrouw in de schulden raakt en ten einde raad voor een paar gladde maffiosi een coketransport verzorgt. Tjitske Reidinga is op dreef als de agente die de zaak onderzoekt, en ook de rest van de cast lijkt zich goed te vermaken in deze campy komedie vol felgekleurde taartjes.
Witte Vis draait ook al om zakken cocaïne. In dit grimmige drama treffen twee broers een voorraad coke aan in hun vissersnetten, die ze na veel onenigheid toch maar besluiten te verkopen. Dat loopt in de kleine vissersgemeenschap al gauw in de gaten, waarna de spanning tussen de stugge broers stijgt en in de gewelddadige finale tot een uitbarsting komt. Witte Vis is een dynamisch geschoten, rauwe film met een effectieve soundtrack, maar echt betrokken raak je niet bij de broers (Marcel Hensema en Mads Wittermans). Dat ze twee kortaffe binnenvetters spelen, is voor scenarioschrijver Luuk van Bemmelen nog geen excuus om hun personages zo weinig uit te werken.
De Punt is alweer de tweede Telefilm over de Molukse treinkapingen die Nederland in de jaren zeventig troffen. Vorig jaar focuste Paula van der Oest in Wijster op de slachtoffers, Hanro Smitsmans De Punt kiest het perspectief van de kapers. In het mooi gefotografeerde drama rakelt een tv-praatprogramma over de kaping de emoties van de betrokkenen na jaren opnieuw op. Ondanks de heftige sequenties die zich in de trein afspelen, maakt de grote hoeveelheid scènes in de tv-studio de film vrij statisch. Omdat op de recensiedvd ondertitels ontbraken bij de vele dialogen in het Moluks valt er verder nog weinig zinnigs over De Punt te zeggen.
Orgaandonatie is een hot maatschappelijk thema, maar de vijfde Telefilm Julias Hart kiest een wel erg platgetreden pad om dit onderwerp te bespreken. Net als in de Hollywoodfilms 21 Grams en Return To Me komt in Julias Hart de rouwende hoofdpersoon in contact met de vrouw die het hart van zijn overleden geliefde getransplanteerd kreeg. Beter goed gejat dan slecht verzonnen natuurlijk, maar deze Telefilm van Peter de Baan pakt ondermaats uit. Hoofdfiguur Thomas (Sanne den Hartogh) noch de andere personages weten te overtuigen en de weeïge film kabbelt maar door, af en toe onderbroken door wetenschappers die plotseling in beeld stappen en een praatje houden over hoe transplantatie zich verhoudt tot het overleven van de ziel.
De serie Telefilms 2009 sluit op zaterdag 16 mei af met het Uruzgandrama Stellas Oorlog, dat al in februari in de bioscopen draaide. Al met al geen briljante oogst, maar het Telefilmproject is ook dit jaar goed voor een paar prima avonden voor de buis. Je hoeft niet op het puntje van je stoel te gaan zitten, maar wegzappen is zeker de eerste weken onnodig.
Alle Telefilms worden uitgezonden op Nederland 2:
Zondag 12 april, 20:15 uur Coach (Joram Lürsen)
Zondag 19 april, 20:15 uur Taartman (Annemarie van de Mond)
Zondag 26 april, 20:15 uur Witte Vis (Remy van Heugten)
Zondag 3 mei, 20:15 uur De Punt (Hanro Smitsman)
Zondag 10 mei, 20:15 uur Julias Hart (Peter de Baan)
Zaterdag 16 mei, 22:45 uur Stellas Oorlog (Diederik van Rooijen)
Elke zondagavond een maatschappelijk verantwoorde Telefilm, het klinkt bijna als een nieuwe vorm van kerkgang. Maar wie bang is voor zes lange, heilzame avonden kan vooralsnog opgelucht ademhalen: de eerste twee Telefilms zijn van het luchtige soort. Coach van Joram Lürsen is een geestig en actueel portret van de clash tussen een Marokkaans straatschoffie en een rijke Amsterdam-Zuidmoeder, die de jongen via een van de tegenwoordig overal opduikende maatjesprojecten onder haar hoede neemt. Van begin af aan is duidelijk dat Suzanne (Anneke Blok) eigenlijk alleen maar coach wordt om haar eigen ijdelheid te strelen, en ook de door zijn vader in het coachprogramma gedwongen Soukri (Mamoun Elyounoussi) is een weinig geestdriftige projectpuber. Beide hoofdpersonen maken in feite misbruik van elkaar. Toch weet Lürsen zijn karakters met compassie voor het voetlicht te brengen en ondanks een flink pakket schrijnende grappen weigert zijn film cynisch te worden.
Taartman speelt zich in een totaal andere wereld af. Deze gezellig kneuterige Telefilm gaat over banketbakker Ben (Jaap Spijkers), een goedzak die door zijn koopverslaafde vrouw in de schulden raakt en ten einde raad voor een paar gladde maffiosi een coketransport verzorgt. Tjitske Reidinga is op dreef als de agente die de zaak onderzoekt, en ook de rest van de cast lijkt zich goed te vermaken in deze campy komedie vol felgekleurde taartjes.
Witte Vis draait ook al om zakken cocaïne. In dit grimmige drama treffen twee broers een voorraad coke aan in hun vissersnetten, die ze na veel onenigheid toch maar besluiten te verkopen. Dat loopt in de kleine vissersgemeenschap al gauw in de gaten, waarna de spanning tussen de stugge broers stijgt en in de gewelddadige finale tot een uitbarsting komt. Witte Vis is een dynamisch geschoten, rauwe film met een effectieve soundtrack, maar echt betrokken raak je niet bij de broers (Marcel Hensema en Mads Wittermans). Dat ze twee kortaffe binnenvetters spelen, is voor scenarioschrijver Luuk van Bemmelen nog geen excuus om hun personages zo weinig uit te werken.
De Punt is alweer de tweede Telefilm over de Molukse treinkapingen die Nederland in de jaren zeventig troffen. Vorig jaar focuste Paula van der Oest in Wijster op de slachtoffers, Hanro Smitsmans De Punt kiest het perspectief van de kapers. In het mooi gefotografeerde drama rakelt een tv-praatprogramma over de kaping de emoties van de betrokkenen na jaren opnieuw op. Ondanks de heftige sequenties die zich in de trein afspelen, maakt de grote hoeveelheid scènes in de tv-studio de film vrij statisch. Omdat op de recensiedvd ondertitels ontbraken bij de vele dialogen in het Moluks valt er verder nog weinig zinnigs over De Punt te zeggen.
Orgaandonatie is een hot maatschappelijk thema, maar de vijfde Telefilm Julias Hart kiest een wel erg platgetreden pad om dit onderwerp te bespreken. Net als in de Hollywoodfilms 21 Grams en Return To Me komt in Julias Hart de rouwende hoofdpersoon in contact met de vrouw die het hart van zijn overleden geliefde getransplanteerd kreeg. Beter goed gejat dan slecht verzonnen natuurlijk, maar deze Telefilm van Peter de Baan pakt ondermaats uit. Hoofdfiguur Thomas (Sanne den Hartogh) noch de andere personages weten te overtuigen en de weeïge film kabbelt maar door, af en toe onderbroken door wetenschappers die plotseling in beeld stappen en een praatje houden over hoe transplantatie zich verhoudt tot het overleven van de ziel.
De serie Telefilms 2009 sluit op zaterdag 16 mei af met het Uruzgandrama Stellas Oorlog, dat al in februari in de bioscopen draaide. Al met al geen briljante oogst, maar het Telefilmproject is ook dit jaar goed voor een paar prima avonden voor de buis. Je hoeft niet op het puntje van je stoel te gaan zitten, maar wegzappen is zeker de eerste weken onnodig.
Alle Telefilms worden uitgezonden op Nederland 2:
Zondag 12 april, 20:15 uur Coach (Joram Lürsen)
Zondag 19 april, 20:15 uur Taartman (Annemarie van de Mond)
Zondag 26 april, 20:15 uur Witte Vis (Remy van Heugten)
Zondag 3 mei, 20:15 uur De Punt (Hanro Smitsman)
Zondag 10 mei, 20:15 uur Julias Hart (Peter de Baan)
Zaterdag 16 mei, 22:45 uur Stellas Oorlog (Diederik van Rooijen)
