Cannes is een festival zonder particulier publiek. Als gewone filmliefhebber is buiten de bioscopen leuren om kaartjes je enige hoop. Voor het festivalpaleis staat altijd wel een aantal mensen met briefjes: invitation s.v.p. Soms gebeurt het bedelen compleet in uitbundige avondkleding, want ook met uitnodiging voor de première moet je aan de kledingetiquette van Cannes voldoen om binnen te komen.
Het is onwerkelijk wat mensen overhebben voor toegang tot deze exclusieve avondpremières in Cannes. Sinds de eerste dag heb ik geen zon meer gezien en ga ik vanwege het slechte weer enkel nog naar films waarvan de rij binnen is. Duizenden filmliefhebbers hebben niet mijn luxe van de perskaart en staan met liefde de hele dag in de regen voor de kleine kans op een kaartje. Het is een testament voor de cultus die Cannes om de premières heen heeft weten te bouwen.
De vele regen van de afgelopen dagen was een smet op de festivalsfeer. Ik ben er meer films door gaan zien, maar gezelliger wordt het er in de kustplaats niet van. Sterren lopen met paraplus over de verzopen rode loper, één van de vele filmzalen moest sluiten nadat de vele regenval het dak ernstig had beschadigd en ik loop drijfnat van de ene screening naar de andere. Natuurlijk zonder jas, want die heb ik achtergelaten in het zonnige Nederland.
Ook vele feesten lijden onder de barre weersomstandigheden. Maar voor elk feest op de privéjachten voor de kust dat in het water is gevallen, zijn er nog steeds tientallen feesten die doorgaan in hotels of een van de tientallen villas in de heuvels achter het festivalterrein. Eerder deze week ging ik op uitnodiging naar een Scandinavische poolparty in zon villa. De drank vloeide er rijkelijk, de top van de Scandinavische acteerwereld was aanwezig en het zwembad lag (waarschijnlijk bewust) gevaarlijk dicht naast de dansvloer.
Bij binnenkomst zie ik direct een groot deel van de cast van de geweldige misdaadseries Borgen en The Bridge en de fenomenale Deense komedie Adams Apples. Ik besluit mij als een waardige journalist te gedragen en onder het genot van wat cocktails wat exclusieve interviewtjes af te nemen. Enkele uren later bij thuiskomst weet ik niet meer zeker of ik deze plannen ook heb waargemaakt
Een dag later krijg ik een uitnodiging voor één of andere club waar bij aankomst meer deurwachters dan gasten zijn. Al snel blijkt waarom, als een oude Chinees bij de ingang wordt opgevangen en vijf deurwachters elk proberen hun paraplu boven zijn hoofd te houden terwijl hij naar binnen marcheert. Ter illustratie: achter dit komische groepje komt acteur Adrien Brody aanslenteren. Moederziel alleen en zonder paraplu. De overgebleven deurwachters groeten hem minimaal maar laten hem alleen naar binnen lopen. Enkel echte beroemdheden kijken hier de VIP-behandeling, en Adrien Brody valt hier klaarblijkelijk niet onder. Rare jongens, die Fransen.
Het is onwerkelijk wat mensen overhebben voor toegang tot deze exclusieve avondpremières in Cannes. Sinds de eerste dag heb ik geen zon meer gezien en ga ik vanwege het slechte weer enkel nog naar films waarvan de rij binnen is. Duizenden filmliefhebbers hebben niet mijn luxe van de perskaart en staan met liefde de hele dag in de regen voor de kleine kans op een kaartje. Het is een testament voor de cultus die Cannes om de premières heen heeft weten te bouwen.
De vele regen van de afgelopen dagen was een smet op de festivalsfeer. Ik ben er meer films door gaan zien, maar gezelliger wordt het er in de kustplaats niet van. Sterren lopen met paraplus over de verzopen rode loper, één van de vele filmzalen moest sluiten nadat de vele regenval het dak ernstig had beschadigd en ik loop drijfnat van de ene screening naar de andere. Natuurlijk zonder jas, want die heb ik achtergelaten in het zonnige Nederland.
Ook vele feesten lijden onder de barre weersomstandigheden. Maar voor elk feest op de privéjachten voor de kust dat in het water is gevallen, zijn er nog steeds tientallen feesten die doorgaan in hotels of een van de tientallen villas in de heuvels achter het festivalterrein. Eerder deze week ging ik op uitnodiging naar een Scandinavische poolparty in zon villa. De drank vloeide er rijkelijk, de top van de Scandinavische acteerwereld was aanwezig en het zwembad lag (waarschijnlijk bewust) gevaarlijk dicht naast de dansvloer.
Bij binnenkomst zie ik direct een groot deel van de cast van de geweldige misdaadseries Borgen en The Bridge en de fenomenale Deense komedie Adams Apples. Ik besluit mij als een waardige journalist te gedragen en onder het genot van wat cocktails wat exclusieve interviewtjes af te nemen. Enkele uren later bij thuiskomst weet ik niet meer zeker of ik deze plannen ook heb waargemaakt
Een dag later krijg ik een uitnodiging voor één of andere club waar bij aankomst meer deurwachters dan gasten zijn. Al snel blijkt waarom, als een oude Chinees bij de ingang wordt opgevangen en vijf deurwachters elk proberen hun paraplu boven zijn hoofd te houden terwijl hij naar binnen marcheert. Ter illustratie: achter dit komische groepje komt acteur Adrien Brody aanslenteren. Moederziel alleen en zonder paraplu. De overgebleven deurwachters groeten hem minimaal maar laten hem alleen naar binnen lopen. Enkel echte beroemdheden kijken hier de VIP-behandeling, en Adrien Brody valt hier klaarblijkelijk niet onder. Rare jongens, die Fransen.
