Filmtotaal Recensie
Regie: Bent Hamer | Cast: Matt Dillon (Henry Chinaski), Lili Taylor (Jan), Fisher Stevens (Manny), Marisa Tomei (Laura), Didier Flamand (Pierre), Adrienne Shelly (Jerry), e.a. | Duur: 94 min.
Factotum is gebaseerd op de gelijknamige autobiografische roman van Charles Bukowski. Bukowski, geboren in 1920 in Duitsland, emigreerde op tweejarige leeftijd met zijn ouders naar Los Angeles. Naast schrijver was Bukowski ook fulltime alcoholist en om zijn destructieve levensstijl te bekostigen verrichtte hij allerhande ongeschoold werk. In 1940 werd zijn eerste verhaal gepubliceerd en gedurende de jaren 60 groeide zijn bekendheid en kreeg hij vooral vanuit de literaire wereld veel waardering. Zijn oeuvre bestaat uit bijna veertig poëziewerken, zes romans en vele korte verhalen. Bij het grote publiek is hij waarschijnlijk het best bekend als de scriptschrijver van de film Barfly: ook een autobiografische film met Mickey Rourke in de hoofdrol. Bukowski stierf in 1994 aan leukemie op 73-jarige leeftijd. Op zijn grafsteen staat te lezen: Dont Try.
In Barfly was het Mickey Rourke die het personage Henry Chinaski speelde en in Factotum zien we Bukowskis alter ego wederom, maar dan vertolkt door Matt Dillon. Dillon die door het onverwachte Oscarsucces van Crash weer helemaal in de picture is, doet het meer dan voortreffelijk. Op zeer overtuigende manier weet hij de onverschillige alcoholist, maar hartstochtelijk schrijver neer te zetten die zichzelf van het ene uitzichtloze baantje naar het andere sleept (factotum betekent dan ook: iemand die vele verschillende werkzaamheden verricht). Henry heeft eigenlijk een broertje dood aan werken maar het helpt hem om in zijn drie primaire levensbehoeftes te voldoen: schrijven, drinken en seks. Henry brengt dan ook de meeste tijd door in de kroeg (ook wanneer hij op zijn werk hoort te zijn) en het is dan ook daar waar hij Jan ontmoet (mooie rol van Lili Taylor). Drie dagen later trekt hij bij haar in. Hun relatie is voornamelijk gebaseerd op seks en alcohol, wat ze allebei prima lijkt te bevallen. Echt hecht is hun band niet zodat ze na een tijdje uit elkaar gaan, maar na een lange tussenperiode uiteindelijk toch weer bij elkaar komen. Tussendoor heeft Henry dan nog wat met Laura (een kleine maar opvallende rol van Marisa Tomei zoals we haar nog niet vaak zagen) en is hij regelmatig te vinden op de renbaan om te gokken. Daar rost hij en passant ook nog iemand in elkaar die op zijn gereserveerde plek zit. Verder verstaat hij de kunst om bij de meeste baantjes die hij krijgt, de eerste dag al weer ontslagen te worden. Maar werk interesseert hem niet, schrijven wel en hij stuurt dan ook trouw elke week drie à vier korte verhalen naar de redactie van The New Yorker. In gedachten hoort hij de hoofdredacteur zeggen: Hé, hier heb je dr weer één van die idioot. Maar Henry blijft trouw zijn verhalen insturen.
