Kinderen van mijn vader, De (2005)

`Mijn vader is altijd een vader op afstand geweest', zegt Meral Uslu aan het begin van haar nooit bittere schets van haar familieverhoudingen. In de jaren zestig liet vader zijn gezin achter in Turkije, op zoek naar een toekomst in Nederland. Dankzij zijn gesoigneerde voorkomen kon hij met volle teugen genieten van de vrije seksuele moraal die er juist doorbrak. Later haalde hij vrouw en kinderen naar zijn woonplaats Haarlem. De opvoeding liet hij over aan zijn echtgenote. `Allah heeft mij die kinderen gegeven, dus die moet ik respecteren', verklaart zij haar plichtsbesef. Vader nam het op dat punt minder nauw. Hij zocht zijn geluk buiten de deur, met als gevolg dat hij naast zijn vier echtelijke kinderen minstens zo veel buitenechtelijke kinderen verwekte. Inmiddels is vader, die in de film geen woord Nederlands spreekt, teruggekeerd naar het Turkse platteland. Hij maakt zijn kinderen duidelijk dat hij hen op zijn manier liefheeft en wrijft ze in dat ze dankzij hem in een modern welvarend land konden opgroeien. `Voor mij zijn jullie altijd dichtbij', besluit hij.

Regie

Meral Uslu