Filmtotaal Recensie

Regie: Elissa Down | Cast: Rhys Wakefield (Thomas), Luke Ford (Charlie), Toni Collette (Maggie), Gemma Ward (Jackie) | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2008

De opening van The Black Balloon is zeldzaam mooi. De filmtitels vallen in stijlvol wit over zonnige beelden van een Australische woonwijk. De acteursnamen komen voorbij, maar ook verschijnen er woorden als ‘letterbox’ naast de brievenbus en ‘sky’ in de blauwe hemel. Later blijkt waarom: de autistische hoofdpersoon wil maar niet praten en zijn ouders hopen dat met naamplaatjes te verhelpen. Net zo stijlvol en inventief als de openingsscène is de rest van de film niet, maar The Black Balloon biedt gelukkig wél wat in vergelijkbare drama’s vaak ontbreekt: eerlijkheid.

De film gaat over volwassen worden, verantwoordelijk zijn en de eerste liefde. Thomas is zestien jaar en net verhuisd. Dat heeft op zich al genoeg drama in zich voor een hele film, maar er is meer aan de hand. Thomas’ broer Charlie is autistisch. Hij draagt een luier maar heeft een uit de kluiten gewassen jongemannenlichaam. Het gezin gaat er op voorbeeldige wijze mee om, maar dat blijkt een hele opgave te midden van de kleinburgerlijke moraal waar men dit soort zonderlingen liever kwijt dan rijk is. Thomas wil bovendien niets liever dan conformeren, zoals elke puber, maar kan dat wel als je zo veel verantwoordelijkheid moet dragen voor je gehandicapte broer?

Lees verder