Filmtotaal Recensie
Regie: Rashid Masharawi | Cast: Mohamed Bakri (Lailas vader), Areen Omari (Lailas moeder), Nour Zoubi (Laila) | Speelduur: 71 minuten | Jaar: 2008
In films die ons vanuit Palestijnse gebieden bereiken, is er geen ontsnappen aan het schrijnende zelfbeeld dat de Palestijnen aan hun dagelijkse realiteit ontlenen. Doorweekt met bloedvergieten, checkpoints en Israëlische militaire optredens lijkt er geen ruimte te zijn voor hoop. Maar in de schreeuwende woede is ook zelden plek voor zelfkritiek. In tegenstelling tot hun Israëlische vakbroeders zijn de Palestijnse filmmakers gevangen in de doctrine van de underdog en dito uitdrukkingsvaardigheden; niet in staat tot vernieuwing. Gecombineerd met de repeterende beelden uit het nieuws leidt deze stagnatie bij zowel de maker als de kijker onmiskenbaar tot een cinematografische vermoeidheid. Rashid Mashrawi lijkt met Lailas Birthday duidelijk te willen breken met deze vruchteloze pas op de plaats.
Plaats van handeling is de Westelijke Jordaanoever. Laila is jarig, maar voordat s avonds de taart kan worden aangesneden, moet men de dag zien door te komen. Het is vader Abu Laila die ons meeneemt in zijn taxi, op weg naar de dagelijkse beslommeringen en de Palestijnse werkelijkheid, met het einde van de dag als enig uitzicht. Niet zonder humor en op subtiele wijze belicht de film vooral het menselijke aspect van de chaos en wetteloosheid in het Palestijnse grondgebied. Deze benadering maakt Lailas Birthday eigenlijk behoorlijk apolitiek, wat vrij uniek mag heten voor films uit en over dit gebied. Van een pamfletachtige film die zich eenduidig tegen Israël keert, is geenszins sprake.
