Filmtotaal Recensie

Regie: Mark Waters | Cast: Matthew McConaughey (Connor Mead), Jennifer Garner (Jenny Perotti), Emma Stone (Allison Vandermeersh), Breckin Meyer (Paul Mead), Lacey Chabert (Sandra Volkom), Michael Douglas (Uncle Wayne) e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2009

Heel lang geleden was er een tijd (laten we die voor het gemak de jaren negentig noemen) waarin ene Matthew McConaughey de rising star van Hollywood was. Grote regisseurs als Steven Spielberg en Robert Zemeckis gaven hem rollen in ambitieuze projecten als Amistad en Contact en de toekomst leek nog veel meer moois te bieden. Waar het precies misging is moeilijk te zeggen, maar opvallend is dat McConaughey sinds Frailty (2001) nauwelijks nog noemenswaardige films aan zijn cv heeft weten toe te voegen. Misschien bevalt het hem te goed dat hij tegenwoordig in al zijn films de leading man mag uithangen (terwijl zijn bijrol in Tropic Thunder juist een mooi lichtpuntje was), maar verder dan oppervlakkige rollen in oppervlakkige romcoms (Failure to Launch), avonturenfilms (Sahara) of combinaties daarvan (Fool’s Gold) komt hij maar niet. Ghosts of Gilfriends Past zet de lijn van middelmatigheid door.

Die ruime ervaring in oppervlakkigheid kan natuurlijk wel van pas komen in het spelen van dito personages. Want in die categorie mag Connor Mead, McConaugheys personage in Ghosts of Gilfriends Past, zeker geplaatst worden. Het is de stereotiepe macho die niet gelooft in liefde en (dus?) nogal aanrommelt met de vrouwen in zijn leven; een naar figuur dat in één week met drie vrouwen uitgaat om ze vervolgens alle drie tegelijk via een conference call te laten weten dat het niets gaat worden. En terwijl hij dat doet, ligt op de achtergrond alweer een nieuwe verovering te spartelen: schijnbaar compleet blind en doof voor Connors wegwerpmentaliteit.

Lees verder