De Marokkaanse jeugdvrienden Adil en Karim dromen van een betere toekomst. Als ze door een lokale bendeleider worden gerekruteerd voor een 'echte' klus, wordt hun vriendschap op de proef gesteld. Ze moeten hierbij keuzes maken tussen liefde en vriendschap, hoop en wanhoop.
Regie: Nour Eddine Lakhmari | Cast: Anas Elbaz (Karim), Omar Lotfi (Adil) Mohamed Benbrahim (Zrirek), Ghita Tazi (Nabila)| Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2008
De film Casanegra laat de haat-liefdeverhouding zien die regisseur Nour Eddine Lakhmari heeft met de stad Casablanca. Maar in plaats van een compleet beeld van het sociale milieu van de stad en haar inwoners, krijgen we een gestileerd clichébeeld van de minderbedeelden van die moderne maatschappij te zien. De lengte van de film is bovendien een behoorlijk struikelblok. Zonder probleem had er dertig minuten geschrapt kunnen worden. Desondanks is de film onder de Marokkaanse bevolking een revolutie en draait overuren in de bioscoopzalen.
In de film maken we kennis met Karim en Adil, twee Marokkaanse jonge mannen die zich staande proberen te houden in de sociale onderbuik van de stad. Hun introductie wordt ondersteund door een mooie noir-score en staat enigszins los van de rest van de film. De snelle beelden van de twee vluchtende mannen lijken uit een heel ander soort film te komen, en niet uit een sociaal drama waarin huiselijk geweld en het bittere bestaan van arbeiders nopen tot een zoektocht naar een waardiger bestaan. Daarmee dient de vraag zich aan hoe je in een omgeving zonder duidelijk toekomstperspectief op de juiste wijze moet leven. De reflectieve stukken in de film variëren echter in intentie en zeggingskracht.
