Filmtotaal Recensie
Regie: Warwick Thornton | Cast: Rowan McNamara (Samson), Marissa Gibson (Delilah), Mitjili Gibson (Nana), Scott Thornton (Gonzo) | Speelduur: 101 minuten | Jaar: 2009
Het getuigt van lef om in je debuutfilm twee personages op te voeren die gedurende de gehele film in elkaars nabijheid verkeren maar niet meer dan twee zinnen tegen elkaar spreken. Australiër Warwick Thornton durfde het aan met Samson en Delilah en werd daarvoor bekroond met de Gouden Camera voor beste debuut op het filmfestival van Cannes. Het is meer dan terechte lof voor een opmerkelijk trefzeker speelfilmdebuut dat in al zijn bescheidenheid grote themas aansnijdt.
Samson and Delilah speelt zich af in een Aboriginalgemeenschap op een woestijnvlakte in de verzengende Australische hitte. Het is een omgeving waar alle hoop vervlogen lijkt te zijn en het begrip uitzichtloosheid een nieuwe betekenis krijgt. Elke dag is een eindeloos patroon van herhaling, en ontsnappen is onmogelijk. De dertienjarige weesjongen Samson rijdt iedere dag uit verveling rond in een boodschappenkarretje en probeert een plaatsje te krijgen in de lokale band die voortdurend dezelfde muziek speelt. Hij heeft een oogje op de lokale schoonheid Delilah, wier ouders ook nergens te bekennen zijn. Samen met haar oma maakt zij schilderijen die door een kunsthandelaar voor woekerprijzen worden doorverkocht. Als de oma van Delilah komt te overlijden wijt de gesloten gemeenschap dit aan haar, waardoor ze besluit te vluchten naar de stad in de hoop op een beter leven. Samson voelt hier ook wel wat voor en gaat met haar mee.
