Een tragikomedie met multitalenten John C. Reilly, Tomei en Hill in de hoofdrollen, dan verwacht je toch wel een topper. Spijtig genoeg is Cyrus dat niet geworden al had het volgens mij wel de ambitie. Vaak bij dergelijke films gaat het over een kleinschalig voorkomend verhaal dat herkenbaar is en die fragiliteit zorgt voor suspens en medeleven met de personages. Spijtig genoeg is het verhaal dat hiervoor gebruikt is niet echt lekker vertaald naar het witte doek. De film twijfelde net een beetje teveel tussen wat het wou worden en ondanks zeer sterk werk van de acteurs had er volgens mij nog meer in kunnen zitten als ze de hoofdzaak van het verhaal (nieuwe relatie voor mama na 22 jaar) beter hadden uitgewerkt in plaats van het 'duel' tussen zoon en nieuwe man. Ofwel ga je dan voor de gevolgen van die nieuwe relatie, ofwel zorg je voor een knotsgekke komedie waarin Reilly en Hill zich volledig kunnen laten gaan of je zorgt ervoor dat wat ze nu hebben neergeschreven beter uitgewerkt was. Camerawerk was zeer ruw maar paste er mooi bij, dialogen die over niet gesproken blikken naar elkaar vloeien waren een leuke vondst, ook met dank aan de chemie van de cast die er zeker was. Op het einde gaat de film dan nog eens de cliché's af en dat is toch wel jammer.
Cyrus blijft overeind met dank aan de 3 hoofdacteurs, enkele leuke fijne humor-momenten en lekker aangepaste visuele werkmethode. Maar er had veel meer kunnen inzitten
Glennekeeeee
Cyrus blijft overeind met dank aan de 3 hoofdacteurs, enkele leuke fijne humor-momenten en lekker aangepaste visuele werkmethode. Maar er had veel meer kunnen inzitten
6/10