Filmtotaal Recensie
Regie: Ron Termaat | Cast: Karina Smulders (Hanne), Thom Hoffman (Wouter), Huseyin Cahit Ölmez (Nizar), Tjebbo Gerritsma (Bertus), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2010
Het komt vaker voor dan je zou denken: Nederlandse kinderen die door één van beide ouders ontvoerd worden en van de ene op de andere dag van de aardbodem verdwenen lijken te zijn. In 2004 overkwam het Janneke Schoonhoven. Twee jaar lang duurde het gevecht van Janneke voordat ze haar kinderen weer terugkreeg. En toen dat emotionele moment eindelijk daar was, leefde heel Nederland mee. Het uitmelken begon al vrij snel met een boek, en geheel volgens de regels is er nu dan ook een film. Leuk voor degenen die nog nooit van Janneke Schoonhoven hebben gehoord. Voor iedereen die drie jaar geleden wel een televisie in huis had, voegt de film echter niets aan de geschiedenis toe.
Kom Niet Aan Mijn Kinderen blijft voor het grootste deel trouw aan het verhaal dat we allemaal kennen. Een reisje naar Euro Disney eindigt voor de twee kinderen van Hanne onverwacht in Syrië. Hanne wordt nog een tijdje aan het lijntje gehouden door haar ex-man die beweert dat het overmacht was dat hem naar Syrië bracht en dat de kinderen binnenkort weer naar huis zullen komen, maar de kijker weet al die tijd al wel beter. Als ook Hanne na enige tijd in paniek raakt, neemt ze contact op met Wouter Simons, gespecialiseerd in ontvoeringen van Nederlandse kinderen. Gezamenlijk doen ze er alles aan om de kinderen van Hanne terug te halen naar Nederland. Op hulp hoeven ze echter niet te rekenen. Ambassades doen hun best maar staan machteloos, haar eigen familie kan het klaarblijkelijk weinig schelen wat er gebeurt en zelf vecht ze lange tijd nog tegen gevoelens voor haar ex-man.
