Een mooie film over het zoeken naar verborgen schoonheid in een wereld vol lelijkheid en narigheid.
Een drama over een vrouw op zoek naar nieuwe zingeving aan het eind van haar leven.
Regie: Lee Chang-dong | Cast: Yoon Jeong-hee (Mija), Lee David (Wook), Kim Yong-taek (de poëzieleraar), e.a. | Speelduur: 139 minuten | Jaar: 2010
De Koreaan Lee Chang-dong maakte eerder naam met onder andere Oasis, over de onmogelijke liefde tussen een debiele jongen en een spastisch meisje, en Secret Sunshine, waarin een moeder letterlijk gek wordt van verdriet na de dood van haar kind. Net als in deze films is de hoofdpersoon van Poetry iemand die niet helemaal geaccepteerd wordt door de samenleving en die smacht naar gevoel, en ja, poëzie in een steeds cynischer wordende wereld met dito leefregels.
Met poëzie bedoelt Lee niet slechts het literaire genre, hoewel dat een prominente rol speelt in de film, maar ook kunst, film en eigenlijk vooral de onzichtbare dingen in het leven die het mooi maken. Dat klinkt misschien vaag, maar in de lelijke wereld waar Lees personages leven is het helemaal niet vreemd dat ze naar iets mooiers zoeken. Mija is een vrouw van in de zestig die krijgt te horen dat ze aan alzheimer in een vroeg stadium lijdt. Ze zorgt voor haar kleinzoon Wook, een nauwelijks pratende scholier die zich alleen maar met televisie en videospelletjes lijkt bezig te houden.
