The War of the Roses (1989)
Once in a lifetime comes a motion picture that makes you feel like falling in love all over again. This is not that movie.
Once in a lifetime comes a motion picture that makes you feel like falling in love all over again. This is not that movie.
Dr. Strangelove
Wauw, 7,1 momenteel deze film als FT-waardering.
Beetje raar gezien de commentaren en mijns inziens is de film ook zeer zeker de moeite waard om minimaal te kijken.
Niet te vergelijken met Romancing the Stone en Jewel of the Nile... Compleet andere film, compleet andere personages. Ook al zijn het dan dezelfde acteurs en regisseur.
Sterk, over the top, mooi opgebouwd komisch drama over een scheiding van de Bold and Beautiful, the Rich and Wealthy vanuit het perspectief van Danny DeVito. Nee, verwacht geen onder de rok opnamen van Kathleen Turner, hij speelt hierin een advocaat.
Niet gezien en wel zin in een leuke film? Kijken !
Claar
The War of the Roses (USA, 1989), van en met Danny DeVito, verder met o.a. Michael Douglas, Kathleen Turner; zwarte komedie; imdb 6,5.
Komt er een man bij een advocaat (DeVito), wil hij scheiden van zijn vrouw, zegt de advocaat: 'Nu moet u eens goed naar me luisteren; ik ga u gratis en voor niks een verhaal vertellen' (mijn parafrasering, C).
Aan het eind van een zomer ontmoeten Barbara (Turner) en Oliver (Douglas) elkaar. Oliver is een rechtenstudent en Barbara zit op de sportacademie. Op een veiling is Barbara Oliver te slim af. Dat had voor hem een waarschuwing moeten zijn.
Ze worden verliefd, trouwen, krijgen twee kinderen, Oliver werkt zich op en Barbara doet het huishouden, het huis, de kinderen en het koken niet onverdienstelijk.
Ook werkt ze nog bij en is gul met haar salaris.
Oliver werkt zich op bij een advocatenkantoor en is vrijwel altijd aan het werk. Barbara gaat op zoek naar hun (haar) droomhuis. Dat vindt ze: een vrijstaand huis in neo-klassieke stijl.
Oliver laat de inrichting aan haar over. Dat doet ze met verve.
Op een dag lijkt het erop alsof Oliver een hartaanval krijgt. Als Barbara haar zakengesprek onderbreekt - ze heeft inmiddels een eigen cateringbedrijfje - om naar het ziekenhuis te rijden, ontdekt ze iets.
Ze ontdenkt dat de liefde voor Oliver over is. Wat ik me kan indenken, want de patser, de arrogante advocaat, die altijd gespitst is op uiterlijk vertoon en status, laat zijn vrouw voortdurend links liggen.
Niets aan de hand: spullen verdelen, de hoogte van de alimentatie bepalen: een kind kan de was doen. Maar zo gaat het niet bij de familie Rose. Beiden claimen het huis en de inboedel voor zichzelf en gunnen de ander niets. Oliver omdat hij vindt dat het huis met zijn geld is betaald; Barbara omdat zij het huis heeft gevonden en heeft ingericht.
Zij geven elkaar geen duimbreed toe. En ga er dan maar eens voor zitten: geniet van de creatieve ellende die twee ex-gelieven elkaar kunnen aandoen. Gooi- en smijtwerk van duur porselein en kristal is er niets bij.
Moraal: een hondenmens moet niet met een kattenmens trouwen; een beschaafde scheiding is een contradictio in terminis; geef je vrouw zo veel mogelijk haar zin; of ga bij jezelf te rade of je het echt wilt, die scheiding.
Inderdaad: creatief gooi- en smijtwerk, inventieve beledigingen, obsessief elkaar de voet dwars zetten: waar zal dat eindigen?
Een vermakelijk verhaal met zwarte kantjes. Enne... laat het thuis niet zo ver komen.