Filmtotaal Recensie
Regie: Nic Balthazar Cast: Koen de Graeve (Mario Verstraete), Geert van Rampelberg (Thomas), Michel van Dousselaere (Roger), Viviane de Muynck (Francine), Iwein Segers (Speck), Eva van der Gucht (Sask), Lotte Pinoy (Lynn), Ben Segers (Glenn), e.a. Speelduur: 121 minuten | Jaar: 2012
Met Tot Altijd brengt Nic Balthazar opnieuw een film met een loodzwaar thema. Nadat hij in 2007 debuteerde met Ben X, een film over een autistische tiener die gepest wordt en zijn toevlucht zoekt in de digitale wereld, brengt hij nu een film gebaseerd op het leven van Mario Verstraete. Verstraete was een politiek invloedrijke MS-patiënt die streed voor de legalisering van euthanasie. Uiteindelijk zou hij zelf de eerste persoon in België worden om gepland gedood te worden. Ben X werd door zowel pers als publiek goed ontvangen en ook Tot Altijd doet het bij onze zuiderburen momenteel erg goed.
De film begint met de introductie van de vriendengroep van Mario. We maken kennis met een stel ambitieuze mensen die midden in het leven staan. Tot Altijd focust vooral op de vriendschap tussen Mario, die politieke ambities heeft, en Thomas, die arts zal worden. Na het vrolijke begin, waarin de interpersoonlijke relaties duidelijk worden, zien we hoe Mario te horen krijgt dat hij multiple sclerose heeft, en hoe hij en zijn vrienden hier vervolgens mee omgaan. Thomas, in zijn positie van arts, is degene die het nieuws aan Mario moet brengen. De verdere film richt zich op de pogingen van Mario en zijn vrienden om vrede te vinden met zijn ziekte en de aftakeling die ermee gepaard gaat. Daarnaast concentreert de film zich op Marios pogingen om euthanasie buiten de illegaliteit te krijgen. Met behulp van zijn contacten probeert Verstraete zijn visie erdoor te krijgen, want wie anders dan hijzelf weet het beste hoe het is om ondraaglijk te moeten lijden?
