Filmtotaal Recensie
Regie: Peter Strickland | Cast: Toby Jones (Gilderoy), Tonia Sotiropoulou (Elena), Susanna Cappallaro (Veronica), Cosimo Fusco (Francesco), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2012
De Italiaanse giallo is een enigszins vergeten filmgenre. In de jaren zestig en zeventig werd de onheilspellende, vaak erotisch getinte horror groot gemaakt door regisseurs als Dario Argento. Invloeden ervan zie je nog steeds wel terug. Bepaalde elementen in de films van David Lynch bijvoorbeeld. Of soms zelfs in de vorm van een volledige ode, zoals het nachtmerrieachtige Amer van de Belgische Hélène Cattet en Bruno Forzani. Ook de Britse regisseur Peter Strickland (Katalin Varga) laat zijn liefde voor het genre zien. Niet door het een op een te kopiëren, maar door ermee aan te tonen hoe belangrijk geluid kan zijn voor een film. Berberian Sound Studio is naast een benauwende horror in de oude Italiaanse stijl, ook een hele geestige film over het werk van de zogeheten foley artist, de persoon achter de geluidseffecten.
We zien hem aan het werk in een donkere Italiaanse studio. Gilderoy (eindelijk weer een hoofdrol voor Toby Jones) is overgevlogen uit Engeland om te werken aan het geluid voor een nieuwe film, wat bij aankomst een bloederige horror blijkt te zijn. Bakken met groente en fruit worden overhoop gehakt en op de grond gesmeten om de juiste effecten op de geluidsband te krijgen. De geluidsexpert begint nog aarzelend en timide aan zijn werk, maar krijgt dan steeds meer de smaak te pakken. We zien hem fanatiek zijn mes door een krop sla heen jagen terwijl hij naar het bioscoopscherm kijkt, waarop de moordenaar een van zijn slachtoffers bewerkt. De camera blijft gericht op Gilderoys gezicht. Van de horrorfilm zelf krijgt de kijker niets te zien. Of toch wel?
