Filmtotaal Recensie
Regie: Martin Högdahl | Cast: Philip Olsson (Mik), Malin Morgan (Lena), Feline Anderson (Pi), Vincent Grahl (Tony), e.a. | Speelduur: 77 minuten | Jaar: 2012
De jonge tiener Mik kan niet echt leunen op een stabiele thuissituatie. Hij woont met zijn vader en zijn oudere broer Tony in een deprimerende flat in een buitenwijk van de Zweedse hoofdstad Stockholm. Mik kijkt enorm op tegen zijn broer, met wie hij regelmatig naar de tv kijkt en een potje ravot. Hun vader is een immer bezopen rockmuzikant zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel. Mik zorgt ervoor dat de piepers op tafel komen en het huis nog een beetje aan kant is. Ondanks het feit dat palief regelmatig ladderzat thuiskomt en zich de volgende ochtend niets meer van zijn gedrag kan herinneren blijft Mik in zijn vader geloven. Als Tony het aan de stok krijgt met de politie en pa naar de afkickkliniek wordt afgevoerd, besluit Bureau Jeugdzorg om voor de elfjarige Mik een enkeltje naar tante Lena in het hoge noorden te kopen.
Dit is het weinig rooskleurige uitgangspunt van het Zweedse jeugddrama Ice Dragon. De titel verwijst naar de grote snoek die Nik samen met de buurman van Lena in het ijs probeert te vangen. Debuterend regisseur Martin Högdahl stortte zich op de verfilming van de bestseller van Mikael Engström, die in ons land verscheen onder de titel Op het Randje. Er wordt behoorlijk wat symboliek tegenaan gegooid. Niet alleen staat de snoek uit de titel symbool voor de kracht en het doorzettingsvermogen die Mik in zijn zware omstandigheden moet laten zien; er worden ook parallellen met de walvis getrokken. Mik is een grote fan van het grote zeezoogdier en doet in de openingsscène een zoölogisch museum aan om een opgezet exemplaar te bewonderen. Als Miks vader in slaap valt kreunt en kermt hij als een walvis die contact probeert te zoeken met zijn soortgenoten. Högdahl maakt het plaatje compleet door zijn drama te doorsnijden met poëtische beelden van uit de kluiten gewassen walvissen.
