Filmtotaal Recensie

Regie: Bryn Higgins | Cast: Harry McEntire (Owen), Christian Cooke (Liam), Madeleine Clark (Kristen), Melanie Hill (moeder), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2012

In de plaatselijke supermarkt fantaseren puber Owen en zijn tweelingzus Kristen heimelijk over de beste manier om hun moeder van kant te maken. In werkelijkheid zijn ze dol op de aan een rolstoel gebonden vrouw met wie ze een krap en deprimerend appartement in een Noord-Engelse kustplaats delen. Owen en Kristen zijn vier handen op één buik, maar de komst van de gelikte en knappe Liam brengt hier verandering in. Liam komt de tweeling aanvankelijk een lening aansmeren, maar zoekt in afwachting van groen licht voor het krediet de twee herhaaldelijk op. Aanvankelijk lijkt de kredietadviseur vooral geïnteresseerd in Kristen, maar hij duikt uiteindelijk met Owen de kroeg in. In een dronken bui doet Liam zijn nieuwe vriend een vergaand voorstel. Owen raakt compleet in de ban van Liam en er lijkt iets moois tussen de twee, die allebei van de daken brullen dat ze geen homo zijn, op te bloeien. Liam stelt echter één voorwaarde in ruil voor zijn liefde en het is nog maar de vraag of Owen daar wel op in kan gaan.

Unconditional, dat in andere landen als Unconditional Love uitging, is in veel opzichten een dertien in een dozijn speelfilmdebuut. Regisseur Bryn Higgins, die ruime ervaring met televisieproducties heeft opgedaan, probeert zoals zoveel debutanten te imponeren door visueel en narratief interessant te doen. Zo zet hij zijn camera hoog op gebouwen of bovenop een ronddraaiende schommel, waardoor zijn hoofdpersonen verzuipen in hun omgeving. De capriolen leveren fraaie plaatjes op, maar Higgins had zijn bewijsdrang beter in de introductie van zijn personages kunnen stoppen. Bij de aftrap van zijn dramatische thriller is nog niet helemaal duidelijk bij wie nu precies de focus ligt, laat staan waar het allemaal heengaat. De kijker wordt in de levens van de tweeling binnengelaten, maar wordt vervolgens aan de hand van Liam meegenomen. Higgins blijft treuzelen en aarzelen tussen zijn personages tot hij de juiste toon en focus heeft gevonden.

Lees verder