Filmtotaal Recensie
Regie: Manuel von Stürler | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2012
Onze gehaaste maatschappij vindt ook haar weerklank in de bioscopen en filmhuizen. Films van pakweg vijftig jaar geleden worden met onze moderne, hedendaagse perceptie dikwijls als extreem traag beschouwd. Toch is de langzame cinema niet ten dode opgeschreven; het zorgt enkel voor tweespalt tussen degenen die zich er helemaal aan over kunnen geven en degenen die er simpelweg niet het geduld voor hebben. De Franse plattelandsdocumentaire Être et Avoir over een klein schoolklasje was voor sommigen wellicht tergend draag, maar desondanks een enorm succes. Eenzelfde lot lijkt het Zwitserse Winter Nomads beschoren. Bij de European Film Awards werd hij nog bekroond met de prijs voor beste documentaire. Toch is er een kans dat veel bioscoopgangers hem te saai vinden. Dat hij ook nog eens gaat over schaapjes, die we tellen om in slaap te komen, helpt dan ook niet echt.
Sinds jaar en dag brengt parttime schaapherder en vijftiger Pascal de wintertijd door met achthonderd schapen, een drietal ezels en vier honden. Deze keer heeft hij de veel jongere Carole mee op sleeptouw genomen om gedurende vier maanden de immense kudde honderden kilometers door het heuvelachtige grensgebied tussen Frankrijk en Zwitserland te loodsen. Het blijkt nog niet zo gemakkelijk om de schaapjes in het gareel te houden. Zo moeten de beestjes zich over kleine B-weggetjes begeven en zitten niet alle boeren in het gebied te wachten op achthonderd balen wol die over hun akkers banjeren. De baas van de twee herders komt af en toe op bezoek om een schaap mee te nemen. Met Kerst plunderen Pascal en Carole de lokale buurtsuper en doen zich bij het kampvuur te goed aan exclusieve lekkernijen.
