Io sono Li (2011)

7,0 details

  • 98 Min
  • Drama
  • Italië
  • Frankrijk
98 Min Italië

De Chinese immigrante Shun Li werkt in een naaiatelier net buiten Rome. Ze werkt keihard, vooral om het mogelijk te maken haar zoon, die nog in China woont, over te laten komen. Op een dag wordt ze overgeplaatst naar Chioggia, een eilandje in de buurt van Venetië, waar ze als serveerster aan de slag gaat. Tussen haar en vaste klant Bepi, ook wel 'de Dichter' genaamd', ontstaat een warme vriendschap - met deze uit het vroegere Joegoslavië afkomstige visser deelt ze de liefde voor poëzie. De gemeenschap reageert echter zeer afwijzend op deze vriendschap.

Alt titel
Shun Li and the Poet
Regie
Andrea Segre
Cast
Rade Serbedzija, Tao Zhao, Giuseppe Battiston, Marco Paolini, Roberto Citran, Andrea Pennacchi, Sara Perini, Giordano Bacci, Spartaco Mainardi, Hi Zhijian, Amleto Voltolina, Federico Hu, Guo Qiang Xu, Wang Yuan, Zhong Cheng.
Release
23.09.2011
Release NL
18.07.2013
Release DVD
12.11.2013

Filmtotaal Recensie

Regie: Andrea Segre | Cast: Zhao Tao (Shun Li), Rade Sherbedgia (Bepi), Marco Paolini (Coppe), Roberto Citran (advocaat), Giuseppe Battiston (Devis), e.a.| Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2011

Io Sono Li won recentelijk de LUX-filmprijs, een onderscheiding die jaarlijks door het Europees Parlement wordt uitgereikt aan films die aandacht schenken aan sociale en maatschappelijke thema's binnen Europa. Een mooie eer en waarschijnlijk een van de redenen dat de film in Nederland de bioscoop heeft gehaald, maar ergens wringt er iets. Wanneer organisaties die niets met film van doen hebben binnen dat medium prijzen uitreiken, wordt de winnaar feitelijk gebruikt als verkondiger van de agenda die deze organisatie uitdraagt. Zo is Gus van Sants Milk een uiterst sterk gemaakte film over homo-emancipatie, maar door deze te onderscheiden met de zogenaamde GLAAD Media Award (waarbij de afkorting staat voor 'Gay & Lesbian Alliance Against Defamation') wordt het een propagandamiddel van de homolobby. In dat geval heiligt het doel misschien de middelen omdat deze organisatie een minderheid vertegenwoordigt, maar voor het Europees Parlement gaat die vlieger helaas niet op.

In het geval van Io Sono Li legt de toekenning van de prijs vooral de politiek correcte inborst van de film bloot. Erg diep of confronterend is de film namelijk niet. Dat betekent overigens niet dat hij niet de moeite waard is, want het speelfilmdebuut van de voorheen als documentairemaker actieve Andrea Segre heeft genoeg interessants te bieden. Centraal staat de moeilijkheid van communicatie tussen verschillende nationaliteiten; niet zozeer vanwege de taal (die valt immers te leren), maar vooral door het culturele verschillen. In een voice-over horen we de Chinese Chun Li aan haar zoontje vertellen dat haar hele leven in het teken staat van hem. Zij woont namelijk in Rome, waar ze lange dagen maakt in een naaiatelier, en hij bevindt zich nog in haar thuisland. Pas als ze haar schulden heeft afbetaald aan het Chinese syndicaat dat haar naar Italië heeft laten komen, zullen de twee worden herenigd.

videotrailers & clips