Filmtotaal Recensie
Regie: Ken Scott | Cast: Vince Vaughn (David), Chris Pratt (Brett), Cobie Smulders (Emma), e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2013
Een komedie maken over sperma of de spermabank is meestal niet zon strak plan. Als filmmaker begeef je je dan al snel op glad ijs. Een enkele scène is al gevaarlijk, al zorgde de haargel van Cameron Diaz in Theres Something About Mary nog wel voor een iconisch moment. Hoe smakeloos ook, van de broertjes Farelly konden we het wel een beetje verwachten. Dat het ook ongelooflijk mis kan gaan en onwijs plat kan zijn, bewees het vorig jaar uitgebrachte The Babymakers waarin op het dieptepunt het levensgoedje over de grond wordt gesmeerd. Een komedie als Delivery Man begint dus eigenlijk met een flinke achterstand, maar regisseur Ken Scott weet die al vlot in te lopen.
Zo plat als het uitgangspunt wellicht overkomt, is dit vehikel rondom Vince Vaughn nog niet eens. De man die hij speelt heet David Wozniak en heeft weinig verantwoordelijkheidsgevoel. Zijn vriendin Emma wordt er stapelgek van. Niet alleen zijn relatie is een zooitje, ook op het zakelijke vlak heeft David de boel niet op orde. Bovendien is David een miniem detail vergeten te vertellen aan zijn vriendin. In zijn jongere jaren had de bezorger bij een slagerij namelijk intens contact met de spermabank. Zijn superzaad heeft geresulteerd in maar liefst vijfhonderddrieëndertig kinderen. Honderdtweeënveertig daarvan willen duidelijkheid en besluiten een rechtszaak aan te spannen om zo voor elkaar te krijgen dat de naam van hun vader bekend wordt. Met de bevriende advocaat Brett bereidt David zich voor op wat er komen gaat. Dan opent hij het dossier met de fotos van zijn kinderen. David besluit om nu eens een keer wél een juiste beslissing te nemen die zijn leven drastisch zal veranderen.
