Filmtotaal Recensie
Regie: Don Siegel | Cast: Kevin McCarthy (Dr. Miles Bennell), Dana Wynter (Becky Driscoll), Larry Gates (Dr. Dan Kauffman), e.a. Speelduur: 80 minuten | Jaar: 1956
Er is iets goed mis in het gehucht Santa Mira. De plaatselijke psychiater houdt het op massahysterie van epidemische proporties. Maar huisarts Miles Bennell ziet toch heel andere symptomen. Zo zijn er opeens wel erg veel mensen die hun geliefden niet meer herkennen. Een oom die eruitziet zoals altijd, maar die apathisch overkomt en zonder enige emotie of gevoel reageert. En dan worden er ook nog eens exacte duplicaten van dorpsbewoners gevonden. Misse boel, maar er moet nog wel even worden uitgezocht hoe het precies zit. En dan komt nog het overtuigen van de sceptici. Want hoe maak je ze duidelijk dat een buitenaards ras enorme peulen op de aardkloot heeft gedropt en daarmee gevoelloze kopieën van de mens kweekt? De grote wisseltruc gebeurt in de slaap. Kun je je eigen buurman of familieleden nog wel vertrouwen?
De bekendste bewerking van de tijdschriftroman The Body Snatchers uit 1954 is toch wel die met Donald Sutherland en Jeff Goldblum van het einde van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Maar het boek van Jack Finney werd al vlak na het verschijnen verfilmd door Don Siegel. Juist, de man van Dirty Harry en Escape from Alcatraz. Eigenlijk kwam deze eerste verfilming uit in een tijd die veel beter aansloot bij de thematiek uit Finneys boek. De Koude Oorlog was een feit. Oost stond tegenover West, met de traumas van de Tweede Wereldoorlog nog redelijk vers in het geheugen. Senator Joseph McCarthy was op het zelfverklaarde hoogtepunt van zijn communistenjacht. Angst was een belangrijk middel om de kiezer aan je te binden en de politicus grossierde erin. Een duidelijk voorbeeld dat de geschiedenis zich blijft herhalen.
